Alle inzendingen over Willy

In mij huist de drang beeld en woord te vangen In mij huist dat onbedwingbare verlangen Te schilderen, te schrijven Om in jouw geest en op jouw netvlies te beklijven. Geef mij woorden en ik weef Er gedichten van voor jou of een verhaal Dat is het doel waar ik naar streef Schilderen voor jou met taal. En mijn droom zal worden Tot een beeld…

Uit de bloem der gedachten, Kiemt het zaad en als wij wachten, Draagt de wind het rond, Zoekend naar vruchtbare grond. Waar hersenspinsels gedijen Tussen fantasie en mijmerijen, In goede sfeer, het juiste licht, Zich ontwikkelen tot een gedicht. In een rozet van tinten groen Ontvouwt zich vol als een pioen, Uitbundig vlammend…

Verworden tot een schaduw op het zand Bizarre spiegeling in water of op land En flarden van gedichten Larderen haar gedachtestroom De werkelijkheid veranderde tot droom Verloren dagen kleven zich aaneen Verwachtingen in doosjes opgeborgen Haar hart gesloten in afwachting Op de droom van morgen Ze verdoet haar toegemeten…

Probleem voor Gluten naar men weet is dat lang niet ieder van ze eet Waar zij hangt plakt of klit in tijd ligt aan haar beklev’rige vastigheid d'al dan niet gemankeerde snelheid waarmee zij door ‘t darmkanaal glijdt Hoe snel rank of teer kan ik u dus niet raden maar een Glutentje meer is nimmer te versmaden…

Opgaan in beweging Het loslaten van bewustzijn Zonder doel Af gaan op wat ontstaat Uit gevoel Jezelf verliezen in kleuren Die zich vormen Door op te gaan in elkaar Beweging naar de kern Door expansiedrift teruggedreven Naar de bron Naar het niets De duistere zwartheid Van waaruit alles wat ons Leven brengt begon.…

Inktzwarte duisternis sluit ons in gevangen tussen twee koplampen ontrolt het smalle pad zich voor onze ogen nachtreizigers onder de sterren er vlucht een dier voor al het licht door de dansende auto de berm ingesmeten de duisternis slokt gulzig alle beelden op alsof er niets bestaat wij zijn slechts het dwaallicht in de verte dat uit…

er is vrees voor Franse rellen brandende auto’s en geweld op straat in de steden woekert het vuur van de haat dat het uit de hand loopt kan een kind vertellen en de media orakelen het vuur nog aan dat het zo naar de rest van Europa kan overslaan…

Nog niet vergeten nog zoveel vragen niet gesteld er is zoveel dat ik moet weten wat je me nooit hebt verteld de weg loopt dood een kans op weerzien is er niet zoveel verlies zo groot de leegte het verdriet ik leid een goed leven krijg alle liefde die een mens kan wensen toch mis ik jou het meest van alle…

In het ochtendlicht breek ik de droom om met jou te delen ik droom nooit zeg jij en zucht kleurige resten drijven weg in flarden ochtendgloren de dag ontvouwt zich langzaam lost de illusie op in het blauw de trappen die ik beklom tot zolderkamers vensters waaruit ik keek zo ver eindeloze einders wenkten mij ik droom nooit zeg jij…

In lome tred tikt traagheid door de dagen lobbig liggen de uren onder de zon verdampen en vervliegen tot zuchten in dit magische moment van ‘nu’ in de nacht flonkeren sterren vanuit een steeds verder schijnend firmament de koele bries draagt duisternis ongezien tot de grens van het ochtendgloren vogels jubelen de morgen toe overtreden…

- We weten niet waar de tijd begon, waar het einde ervan is maar we hebben er nooit genoeg van - Sterren in de duisternis van blauw tot vermiljoen cirkelen langs de eeuwigdurende spiraal steeds verder weg de echo van het verleden kan hen niet vinden onmeetbaar en niet aangeraakt door mensenhanden blijft alleen dit vergezicht onveranderd…

Zwaar kan een last zijn hoeveel weegt zoveel jaar verdriet onzichtbaar meegedragen in de tijd slijten doet het nooit en als er ooit duidelijkheid komt of er iets is na de dood je hebt het altijd al geweten hij was immers altijd bij je in hart en geest als een vlinder in de zon danst de ziel zo vrij op de melodie van onvoorwaardelijke…

Ik ben handelsreiziger in gedachten die ik samenpers tot een caleidoscopisch beeld ik weef mijn eigen wereld met geleende fragmenten tot een geheel geen bol, o nee, geen plat vlak ongrijpbaar hangt het tussen weidse verten en lage trage wolken zomaar ergens binnen handbereik uit de diepste troggen van de wereldzeeën vis ik kleurige…

De onstuimige wind van de herfst prikt meedogenloos en etst jouw naam zee ligt daar uitnodigend als een schommelend schuimend bad de hemel oogt nog zomers blauw als zoveel jaar geleden volg ik het pad in witte wolken zie ik gezichten die jij voor mij bedacht dan verdwijnt de kille zilte kou ‘herinner mij’ zegt je stem in mijn…

We dwalen zomaar wat in de tijd bladeren vergeelde bladzijden tot een oud en stoffig boek de kleur van haren vlammen mij tegemoet mompel "das wahr einmal" zelfs in sepia ziet het nu bleek we lachen om de lengte van de rokken mijn hemel wat zagen we er uit hotpants en lange rok Afro-kapsel, sluik en lang dan weer een blonde korte…

Kun je iets weten van generaties terug ligt het ergens in ons brein te wachten om gedacht te worden of op een dag een droom te zijn herken je dat intens gevoel de beleving van een déjà vue alsof je in het verleden stapt maar toch weet ‘dit is nu’ overvalt je 't gevoel van thuiskomen op plaatsen die je niet kent weet je dat je dan in…

Seizoenen verstrijken Licht verstrijkt Bladeren verkleuren Vallen af De bomen zijn kaal Het is donker Al vroeg en tot laat Seizoenen verstrijken Het licht komt langzaam terug en gloort Steeds meer door teer groen Het barst los De zon straalt haar stralen De wereld verandert De mens verandert De energie keert terug De lente De zomer…

dicht bij de zee de wind in je gezicht in je haren het zout op je lippen een zilveren licht strijkt over het water strijkt over je gezicht brengt je gedachten tot bedaren niet uit te leggen wat je niet kan zeggen niet wilt zeggen wellicht de ruimte, de wind dicht bij de zee maakt je licht geeft ruimte daar waar je hoofd te vol…

Vind ik in ritselende bladeren Antwoorden op de vragen Die spoken in mijn hoofd Hoor ik in 't bulderen van de wind Die raast rond mijn huis Jouw stem Zie ik tussen de takken van De bomen silhouetten Van weleer Er is geen antwoord Voor de wind lijk ik doof Blindgeslagen door de tijd Ontglipt mij het beeld dat ik van je had…

Langzaam verdwijn je uit je lijf In vage reizen door het verleden beleef je angsten opnieuw Op de wand tegenover je bed zie jij taferelen die voor ons verborgen blijven We zoeken je in een enkel woord dat je af en toe ontglipt En vinden je als een in de tijd verdwaald kind terug…

De oude dame draait zich Om haar wankelende as Ze schud het stof van jaren Van haar tot op de draad versleten jas Haar huid geplooid Haar botten kraken Het eind nabij? De laatste pil zal bitter smaken Haar zuster even oud als zij Zal uit het zicht verdwijnen In de nieuwe tijd Zullen er andere lichten schijnen…

De lamp ging branden. Vroeg het licht dat scheen: "Waar is dat donker nu heen?"…

Willy Wortel gaat nog net niet flippen, wordt zo rood als een biet en zweet peentjes. Kosten nog moeite worden er gespaard. Maar hij blijkt ondanks al mijn aankopen, achter de bakkersmeid aan te lopen en noemt zichzelf trots, de kers op haar taart. Sindsdien neem ik niet veel groente meer mee. Heb genoeg aan een komkommer of twee.…

Later bij het ontbijt krijg ik een visioen: het melkpak draagt van Willy Vandersteen Suske en Wiske zó vrolijk dat ik daarheen wil, de school moet het nu maar eens zónder mij doen.…

Stil luister ik naar het liedje aan alle meisjes waar ik vroeger zo van hield van Julio Eglesias en Willy Nelson er is een glimlach in mijn ogen ik draai de woorden om er waren mannen in mijn leven maar jij, je sprong er uit met jou had ik meer dan honderd jaar willen worden maar het mocht niet zo zijn je foto in mijn handen als…

Er valt veel te zien in de Jordaan Maar ook veel te bezien En te herdenken, gedenken De roods van menige Bekende Nederlander Ligt in onze Amsterdamse Jordaan Waar menig BN-wiegje heeft gestaan In de maand oktober 2021: Johnny Meijer, Zwarte Riek en Willy Alberti Klinkende namen, krachtige personen En je bent pas echt dood Als ze niet…

Kempense bossen en heide geven hun luchtige adem aan een groot landhuis, brengen door alle ruimtes zingend geruis, dat roept tot sprookjesachtig beleven. Kind, volwassen mens mogen zich begeven naar dit wonderbare heldentehuis, kijken blij verrast, maken licht gedruis met handen vol kunstzinnig, kleurig streven. Tekenstiften springen en…

Hij praat en ik luister Maar hoor niet Wat hij zegt Dan pak ik zijn hand En streel de dichte snee De vele kleine wondjes Sommige ontstoken Of met een pleister beplakt Om het bloeden te stoppen Weer een gesprek met een einde Waarom gaan we niet wandelen…

Antwerpen ontwaakt de levensdrift van een jongen en een meisje twee gezworen hartsvrienden hun guitenstreken en slimme handelingen verspreiden zich spoedig door het Belgenland drijven soms onverwacht mee met verre wereldreizen doen moedige daden die in vele boeken over de aardbol gaan in het fraaie landhuis van hun schepper en schrijver Willy…

In mijn dromen ben ik Willy Wonka en heel ik alle depressies op de hele wereld.…