Alle inzendingen over Wilma Vermaat

Ik zie graven in de duinen onttrokken aan het zicht maar die roepen, eens per jaar mij tot een plicht om de klok te luiden die daar is geplaatst en laat weten dat hier afschuw heeft geraasd. Want die graven vertellen over mensen met de vijand op de hielen die uiteindelijk door een geweerschot vielen... onschuldig, in 't verzet, dat…

De klok klinkt door de duinen de vlam die eeuwig brandt voetstappen op de paden een bloem in een hand... De vlag wappert in de duinen als teken van die strijd gefluister, dan de stilte even terug in de tijd... De klok klinkt door de duinen brengt ons in gedachten geeft het gevoel van dankbaarheid en vrede, in twee minuten wachten...…

Ik geef de wereld opdracht te bouwen aan een brug waarover iedereen kan lopen zowel heen als terug. Die brug moet gaan over de wereld van de Noordpool tot de Zuid en wie er over heen gaat dat maakt gewoon niets uit. Hij moet alles overbruggen de geloven en gebeden de kleuren die de mensheid draagt dát is de brug naar Vrede!…

en in de flarden mist van mijn verwarde geest zoek ik naar mijn naam, naar wie ik ben geweest. ik dwaal rond in mijn verleden tijd maar stilletjes aan raak ik dat ook kwijt. Ik huil van wanhoop, diep verdriet en pijn, deze eenzaamheid, wie kan begrijpen hoe dit lijden moet zijn. maar soms, is er een flits, héél even dat moment, dan is…

Ook jouw hart is vaak gebroken. Ook jouw oog liet een traan als we ons niet konden vinden en we ons beiden lieten gaan. Ook jij voelde je vaak eenzaam. Ook jij voelde je alleen als ik ver van je verwijderd was ondanks de vele mensen om je heen! Ook jij zal mij nu missen en ging je heen met pijn maar laten we in het leven na de dood,…

Pa, ik mis je zo met kerstmis je huisje in het goud dat je zelf maakte van cellofaan en hout. Pa, ik mis je zo met mijn verjaardag, je bosje bloemen of cadeau, je optimisme en je vrolijkheid, ja dat mis ik zo... Pa ik mis je zo op zondag als ik je bezocht en ik ongedwongen met je praatte en je tuin bewonderen mocht. Pa, ik mis…

Ik heb je niet alleen gelaten misschien heb je 't zo gevoeld, maar hetgeen ik uitte was altijd goed bedoeld. Ik wilde je even doen vergeten je angsten en je pijn even praten over andere dingen even lachen, samen zijn... Ik vond het fijn met je te praten over de loop van het proces over het leven dat je achter liet dat je zag als een les…

Daar zit mijn moeder, heel alleen, zo zit ze alle dagen ze zegt geen woord heeft niets meer te vragen. Daar zit mijn moeder in haar wereld, heel alleen heeft geen besef meer van de wereld om haar heen. Zo zit ze alle dagen het lijkt of ze ergens nog op wacht en soms lijkt het of ze even lacht. Het lijkt op een herkenning en dan klaart ze…

Ik zit in een bubbelbad en ik drink champagne en door al die bubbeltjes denk ik plotseling "an je" Ik medelij met wat je doet daarginds op kantoor want jij weet niet wat ik nu voel...of heb je het door? Jij bent bezig met veel cijfers en ik heb plezier, maar door al die bubbeltjes heb ik je liever hier!…

Ik zit hier langs de waterkant de nevel siert het bos ik gooi steentjes in het water laat mijn gedachten los. De schoonheid van dit groene woud brengt mij tot ontroering en merk dat de natuur mij aanzet tot ontvoering, want.. ik zou u allen willen leiden naar deze plek aan het water en met u ongestoord gaan zitten denkende aan later…

Ik heb een God, jij ook, alleen Hij spreekt een andere taal. Ik kan geloven in Zijn kerk want we bidden allemaal. Ik heb een land, jij ook waar we beiden ook van houwen ik ben daar geboren, grootgebracht en heb het helpen bouwen. Ik heb een huis, jij ook waar ik in wil blijven wonen. Ik heb een leven net als jij dat ik met Vrede wil belonen…

De meesten denken met de kerst aan een groot diner en nemen in de supermarkt dan ook van alles mee. We versieren onze kamers etalages en een boom zingen liedjes, geven pakjes en zijn opeens erg vroom! Draaien opeens kerstmuziek, van Elvis tot veel koren, maar..wie van allen wil die dagen de echte boodschap horen?…

Ik wil u een verhaal vertellen een verhaal over Vrede, dat zijn oorsprong vond in een ver verleden. Maar elk jaar treed ik in herhaling want Vrede is nog ver te zoeken zoals het zou moeten zijn volgens een van die oude boeken. Nu, in deze wereld, weten wij van dat verhaal, willen onze levens beteren, allemaal. Alleen..ziet men liever…

Hoelang kan ik nog in de kerstnacht naar de nachtmis gaan? Hoelang zal de kerk nog blijven staan? Hoelang zal ik nog kaarsjes kunnen branden bij het Mariabeeld? Hoelang zal ik nog kunnen luisteren naar een preek die me verveelt? Hoelang zal die klok nog luiden en hoelang heeft de Kerk nog Macht? Ach, wat maak ik me toch druk, ik ging toch…

Geluk, vrede, vrijheid daar moet men soms voor vechten omdat velen soms vergeten dat het behoort tot onze rechten. Geluk, vrede, vrijheid wordt met de kerst bezongen maar elders in de wereld nog steeds bedwongen... Geluk, vrede, vrijheid is iets waar wij voor moeten hoeden en geeft, als het gewonnen is,aan u en mij het goede!…

Ademloos kijk ik naar jouw gezicht beschenen door het tere ochtendlicht en zo ontspannen van alle zorgen vrij lig je hier te slapen naast mij. Hoe anders dan het verwrongen en door innerlijke strijd afgedwongen gelaat waarop straks bij verdere dageraad jouw ontreddering getekend staat. Zachtjes streel ik je zorgen uit je gedachten, en…

Het flikkerende lcd weerspiegelt jouw lijf en zorgt dat ik gekluisterd blijf aan het digitale en, o,ja bijna banale tijdverdrijf. Een ero-dynamische-digilatie, een goed gevonden contaminatie voor een digitale aantrekkingskracht met tóch, íets van liefde, onverwacht.. Het digitale frame houdt jouw glimlach gevangen en ergens is daar dat zoete…

Mag ik dan even huilen en bij je zijn om te schuilen, ik ben nu zó kwetsbaar, zó klein geworden door jouw leugens, je ontrouw je fantasie én mijn dromen, dat we ooit samen zouden komen en blijven ,één hart in twee lijven. Ik keek jou in je donkerste tijden in je ziel, zag je lijden, en hoe zwaar het mij ook viel ik wachtte, tijden, geduldig…

Jij angst, ga weg uit mijn gedachten, uit mijn dromen alle nachten en vraag me niet jou te ontleden. Je sluipt stiekem uit mijn verleden en nodigt jezelf uit in mijn heden. Je steelt mijn rust en al mijn dagen zijn nu vervuld met vragen die geen antwoorden verdragen, ga weg jij angst. Ik wil je kwijt. Jij steelt al mijn kostbare tijd en zoekt…

Hoe zijn toch je levenloze gedachten, je zwarte nachten en dagen die geen lichtsporen meer verdragen? En hoe zijn je woordenloze dromen die zo onvolkomen en chaotisch, grotesk zijn en psychotisch? Ach, hoe is toch je diepste verdriet, wat je niet ziet, wat je niet kan horen in bodemloze afgrond verloren? Hoe eenzaam is je arme ziel de peilloze…

Ik zou mijn warmte willen delen jouw lichaam vlak naast dat van mij ik zou je lichaam willen strelen en je gedachten zijn weer vrij. Ik zou mijn hoop jou willen geven zoals je mij dat telkens doet mijn kussen wekken jou tot leven de smaak verzacht tot warm en zoet Je zou mijn liefde kunnen voelen in elke van mijn ademtocht jouw ziel en zaligheid…

mijn liefste vriendin, vandaag zwaai ik je uit en mijn maag draait om van verdriet want begrijpen, nee het lukt me niet om te zien wat jou dreef. Mij zo te bezeren en te onderschatten, te kleineren en mijn Liefde voor hem te willen besmeuren nu sluit je voor jezelf alle deuren. Ik zal nooit weten waarom jij dacht dat mijn Lief niet op…

Geruisloos, stil zijn mijn gedachten niet langer ben ik nu bij machte om zelfs het kleinste woord te horen. Ik ben in gedachten verloren. Waar zijn de zinnen die ik maakte waarmee ik ziel en harten raakte, kon laten zien wat we bedoelen of emoties laten voelen? Mijn hoofd is leeg, mijn hart is stil, mijn ziel en zaligheid zijn kil en al wat…

Deze rondraaiende gedachten alle dagen, alle nachten niet meer stil te krijgen steeds maar horen, niet meer zwijgen. Wat kan ik jou beminnen onvoorwaardelijk, buiten zinnen en zo opgaan in onze liefdesstroom. Als een prachtige liefdesdroom en elke nacht van voor af aan onze wereld samen laten gaan. Een Machtige Liefde van het tweede soort…

je hebt je kind gedragen, negen maanden, tweehonderdtachtig dagen en daarna gezwoegd en liggen zweten tot de hemel is opengereten. Dan heb je je kind gebaard, in helse pijnen jezelf niet gespaard, ach kon je tijdelijk verdwijnen in een leegte , in een niets meer zien of horen totdat het wonder is geboren. Je hebt je kind gedragen, 27 jaren…

vals plat Hoe ongelooflijk hoog lijkt de berg die vóór me ligt en die ik moet beklimmen tot aan de allerhoogste top die in de wolkenschimmen verborgen ligt zodat ik niet eens zeker weet kom ik er wel bovenop? En hoe ongelooflijk diep lijkt het dal, peilloos en met zwarte vegen als onbekende wegen met kuilen en struiken om in verstrikt…

Houden van gaat dieper dan een schaduw in de avondzon, champagne op een kassabon. Een blik die je van binnen raakt, een droom waaruit je niet ontwaakt. Een schouder en een warme hand, een kus die op je lippen brand. Een tochtje op de motorfiets, of samen lachen om helemaal niets. Een eitje en een kopje thee, een wandeling vlak langs de zee…

Dag lieve vriend het is niet anders, ik kan niet voor je zijn, de vervulling van jouw verlangens, ik weet het, dat doet pijn en het is als schurend zand in een mooie schoen. Prachtige leest, dat wel maar het lopen is niet te doen. Dag lieve vriend, dat is wat je bent, met jou kan ik zó goed praten en lachen en nu kan ik mezelf haten om wat…

Nu, ga met mij naar de hoekjes van mijn hart en breng mij terug, elke Godvergeten part die je van mij hebt gestolen, met nauwelijks verholen spot misbruikt en nu kapot. Ga met mij naar elke hoek van mijn ziel, en breng mij elk stuk terug wat jou toeviel en wat jou wilde behagen, zonder vragen en zonder antwoorden te horen een Liefde zoals…

Waarom? Wat is het doel van hem die zonder gevoel, van geweten, medeleven en verstand de eerste schutter wilde zijn van het land. Wilde hij beroemd zijn, berucht tot na de dood, schoot hij daarom al die mensen dood? Wilde hij stralen in de eeuwigheid zonder geweten, zonder spijt? Waarom bleef hij niet in leven zodat wij hem zijn verdiende straf…