Alle inzendingen over Zeiken

het zijn de zielige zielenpoten die altijd zeiken en alsmaar door blijven gaan met zielig huilen en zuigen deze wereld leeg van het lieve liefste woord alleen geschreven woorden niks waard staar richting de muur van gestorven poëzie gelikt gif en sterf zachtjes langzaam aan vergeten doet men nooit haat is altijd voltooit verleden zinsontleding…

de politiek die de Groningers in de zeik neemt er is natuurlijk wat te halen hier ondertussen hoor je wel eens zo´n opmerking (steeds vaker) dat het misschien wel een goed idee zou zijn om de gaskraan dicht te draaien. misschien is dat wel een heel goed idee te beginnen in Den Haag ?…

Ergernis alom, overal weet je op te zeiken. Dan barst in mijn hoofd de bom en is het jouw beurt om uit te kijken. Pandora's doos is open, schuimvlokken bespatten je gezicht. Probeer het niet te ontlopen, ik zal aanhouden tot je zwicht.…

plonzen met geweld in de hoge pan waterdruppels spatten op haar brillenglazen uiteen op de radio een telefoonspelletje; ook zo’n dom fenomeen dat rotweer ook; daar wordt ze chagrijnig van stoffen, vegen, bed opmaken, afwassen; gelukkig weer niets gebroken elke dag opnieuw zo’n stom eentonig huishoudelijke tafereel en die vent van haar maar zeiken…

lach jouw troostende handen de mindere dagen maar ook de gouden randen ik mis zachte woorden van gestifte lippen elke maandag het beppen het koffie nippen ik mis "het is vandaag dinsdag toch" het marktgebeuren het samen over regen zeuren ik mis het voetbal de woensdagwedstrijden kijken het heerlijk over een doorgebroken speler zeiken…

Altijd maar zeiken en aanstellen tot het laatst. Doen alsof je voor ouderdom zou moeten beven. Elke vorm van kritiek of gedrag lijkt misplaatst. Je zal toch maar zo’n grijs bestaan moeten leven.…

~ ~Je weet dat ie geen bloemen moet, dat geld is weggegooid En aftershave is ook niet goed, hij scheert zich bijna nooit~ ~Een paar pantoffels dan misschien, ja, dat zal hem wel lijken Want over kouwe voeten kan ie uren zitten zeiken~…

Je bent zo geworden door je verleden en alles wat je hebt mee gemaakt Te veel mensen hebben jou pijn en verdriet gedaan en misbruik van jou gemaakt Je voelt je verraden en in de steek gelaten Je hebt een goed hart maar een goed hart wordt vaak kapot gemaakt In de zeik genomen in stukjes gebroken het wordt pijn gedaan Vandaar dat je veilig achter…

je eeuwige vakantie praten over ieder geloof alsof ze water zien branden ja , een wonder zou je hart sneller doen slaan of stil mischien maar de zon blijft de zon en de maan met een duistere kant erg aangenaam omdat zonder het donker er ook geen licht is ach is het gewoon een grap je leven afvragen en nieuwschierig blijven niet gaan zeiken…

contactsleuteltje in de olie grafstilte valt hoorn op de haak keel steeds doorgesmeerd niemand die rinkelt olijk blikkend naar buiten gezicht in de plooi beslaan toch meteen die ruiten twee bakkies pleur vijf stukken verse taart koffie wordt koud zoekende blik recht voor haar raap alles loopt stuk zondagse pak midden in de week in de zeik…

Twijfel over altijd maar en nooit gedachten rolpatronen die van verre naar me lachten, Dat het allemaal zo mooi zou zijn...of althans zou lijken Niets over discussie, oppervlakkigheden en eeeeeeeeuwig Zeiken!…

Handen vooruit Voor ’n aalmoes met een smoes Om met verbeten lippen, Te kunnen vergeten, Wat moet worden vergoten Aan de horizon, de rand van ’t trottoir Getekend door 'n zelfkant Gebogen in 'n portiek Kort gewiekt strompelend, Vleugellam voorbij de grenzen, Van zijn eigen gure koninkrijk Begrenst door goten In gewelven, riekend naar zure zeik…

sneeuw Weer strooien we zout In zoab’s wonden En in sjaals gebonden Slepen we ons er doorheen Met stamppot en rookworst Met aardgas waarmee ik, Volgens list en bedrog Het klimaat op stook, Depressie dorst, onvree vreetbuien En weer dwarrelt sneeuw Gestaag naar benee En ijs blijft kruien Och arm..de zoveelste keer ‘n weeralarm En ik zeik…

Zegt ze doodgemoedereerd, wat zit je nou te zeiken, lul de behanger? ik zie toevallig wel die bal in de kerstboom, die bijna van zijn takkie valt maar het kan niet van één kant komen? . © Laurens Windig…

Je hart gebroken, je voelt je verraden en bedrogen of gewoon in de zeik genomen. Alleen mensen waar we echt omgeven hebben de macht om ons hart breken. De liefde verdwijnt, we voelen haat. Emoties spelen hoog op, we worden kwaad. Het ligt zo dichtbij liefde en haat.…

Ik zie iemand die in de zeik is genomen, iemand waar tegen is gelogen, iemand die is bedrogen, door mensen heel dichtbij. Ik zie iemand die in de verkeerde mensen geloofde, iemand die zijn hoofd te vaak gestoten heeft. Iemand die zijn hart vaak heeft gebroken en weer aan elkaar heeft gelijmd, een hart vol met breuken en overal littekens.…

We blijven Nederlanders, dus hebben we altijd wat te zeiken. Is het niet over het weer, dan wel dat we te dik zijn, en maat 38 wel nooit meer bereiken. Nog een sateetje en een wijntje schat? Doe maar lekker is ie gaar, nee zwart! Norit in alle hoeken en gaten, hebben jullie het leuk gehad?…

Opgesmukte wijsheid klinkt uit zijn woorden nu weet ik waarom ze altijd stoorden "eigen"wijsheid ten top dus een plank voor zijn kop en wat het ergste is, je kan hem niet bereiken zie hoe verwaand hij kan kijken en altijd over pietluttigheden zitten zeiken ja, ik zeg het uiterst grof, geen empathie, geen adoratie, geen lof voor…

zijn de helden Ze denken Nederland te halen uit het slop De gewone burgen krijgt de strop Minder geld voor te besteden Iets waar ze al jaren voor streden De gewone werknemer is te duur En dat is heel zuur De dikkoppen vreten het meest weg Zo heeft de gewone man weer pech Mijn conclusie zal u nu bereiken De regering moet stoppen met zeiken…

oh nee, ZIJ zullen niet verzaken Zagen zullen zij tot de laatste loot want ooit maakten zij Ajax groot de opleiding gaat als eerste op de schop dat kost, behalve miljoenen, menige kop En Blind, wie ziet het niet was toch ooit een echte Ajacied maar God loopt niet met hem weg ach kom, elk voordeel heb ze nadeel zeg Niet meer zeuren en zeiken…

fijn Alles met mate, veel rusten Even een dutje, welterusten Ik ben niet oud, of soms toch wel Een pijnlijk lijf in een jong vel "Gaat wel over" zegt de arts Rusten, geduld, medicijnen slikken dat het barst Als je ze slikt ben je een ander mens EEN helpt niet, maar waar ligt de grens Ik wil mijn leven terug van toen Gewoon, niet zeiken…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

beëindigt mijn lust en mijn leven Met meppen hou ik me niet meer bezig ik sta ook wel zonder slag of stoot de aaibaarheidsfactor is danig vergroot hier een poes daar een kater 'k geef een rondje al is het maar water met meppen hou ik me niet meer bezig Knijpen is nu mijn lust en mijn leven niet alleen de kat in het donker ook de drang tot zeiken…

Sommige vrouwen hebben teveel meegemaakt in hun leven Ze zijn lichamelijk en geestelijk mishandeld, sommige zelfs misbruikt Ze zijn voorgelogen, en in de zeik genomen, haar man ging vreemd Ze werd niet behandeld met de liefde en respect die ze verdient Ze heeft pijn geleden, er is haar teveel verdriet aangedaan Ze is beschadigd door haar verleden…

ik eens op met mezelf te vergelijken ga ik anders naar de mensen kijken stop ik met ergens op te lijken ben ik mezelf en laat dat blijken hoeven de armen niet meer voor de rijken te wijken is er geen voorbeeld meer om me aan te ijken ziet iets eruit zoals het doet, het hoeft niet eens te lijken is alles zoals het is, en valt er niets meer te zeiken…

nachtreceptionist koranverzen moesten het vooral onderschrijven en werden lustig mij getoond EN DAN NU MIJN COMING-OUT MIJN GEESTELIJKE COMING OUT VANDAAG OP COMING OUT DAG 2019 het wordt nu echt de hoogste tijd om al die geloven, dus allemaal uit het publieke domein te pleuren ja ik zeg het effe als oud-Rotterdammer of als jong-Amsterdammer zeik…

De jongens zijn terug, ze zijn er weer en ze zoeken weer ruzie; de jongens zijn terug, ze zijn er weer en ze bouwen weer zeik, de jongens zijn terug, ze zijn er weer en ze zoeken jou.…

Je denkt alweer: ~Wat zit die man te zeiken, heeft hij nu echt niets anders aan zijn kop, van mij mag hij het potjantien bekijken.~ Het spijt me zeer, maar jij laadt hier de strop; al zou je mij met hondenpoep inwrijven, het doet me niets, mij juin je echt niet op.…