Alle inzendingen over Zij die er waren

Van Multiplex, ijzerwaren verf en lewisplaat maakt zij schepen van kippengaas en foto's slangen, die ik voor wolkenkrabbers hield in kronkelende vormen als penissen van zoogdieren er een op die van een varken leek een ander op het bobbelig orgaan van een kleurige neushoorn In de achtergrond speelde iemand op een Bulgaarse…

Van de begrafenis van Willem Duijn Niet veel gehoord. Of was het een crematie? Geen live-verslag, geen dolgedraaide natie Niet elke zanger wacht postuum fortuin Hij was wel Hazes-achtig authentiek Maar niet genoeg gevoerd aan het publiek…

We waren best wel wat teleurgesteld, In Rio viel de oogst een beetje tegen. Het werd bepaald niet de medailleregen Die ons door wetenschappers was voorspeld. Het zijn de sporters niet aan wie het schort, De wetenschap schiet schromelijk tekort.…

Mijn krachten heb ik verkregen via het erfelijk materiaal, van opa Jan Goossens en opa Petrus Hermans. Géén eenvoudige taak voor een vrouw! Ik heb zo'n krachtige potentie, dagdagelijks in me dat menig mens terugdeinst. Ik brand van verlangen, om dat wat is om te buigen in positiviteit... Ik heb alles in mijn schrijfster handen waarin…

Hoe dikwijls al die ramen ingetrapt... De telefooncel die vlak bij mijn straat staat En hele dagen soms voor niets paraat staat Wordt vaak vernield. En straks vast ook geschrapt Want in een tijd die slechts mobiel gepraat veelt Verdwijnt vanzelf zo'n tijdsbeeld uit het straatbeeld…

Uiteindelijk, daar sta je Woorden niet genoeg Want ik weet je gaat daar ga je En je weet dat je me zag Je warmte, het was de nacht Kreeg me niet, je gaf En nu- ik heb je lief, Ik zie jou meer dan ooit Straal je warmte, verlangen En het opent niet, Het dooit Je werd eerst lauw nu ben je kou En ik zocht niet naar de ware maar…

De Hema richt zich, in de nieuwe tijd van media en netwerkdigitalen, om torenhoge winsten te behalen, op internet en wereldwijdverbreid op nieuw elan voor Hollandsche clichés: Een gratis taart. Wat denk je? In your face!…

Kunnen sprekenden begrijpen, zonder misverstanden? Zoals blinden met handen zien, wanneer ze liefde voelen. Doven geluk horen spreken, met hun beide ogen open. Zoals éénogigen koningen zijn, in verre liefdeslanden, waar ze leren zien. Kunnen pratenden zwijgen, temidden van emoties? Zoals woordeloze muziek, verhalen vertellen kan. Dichters…

Je hebt verdriet, veel verdriet. De glans raakt los van je gelaat. En je voelt dat je er alleen voor staat. Zeker is het nu moeilijk. Hoeveel kan iemand dragen? Jij bent een vrouw zo sterk en zoekt je afleiding in het werk. Bleek je gezicht, verdwaasd in de kamer leeg van binnen. Gehaast lap jij de ramen om het leed dat er is te vergeten…

Paayen je laten paayen je letterlijk en figuurlijk laten onder zeiken!…

In Frankrijk, is het al jarenlang veilig. Oorlogen, zijn er eindelijk verleden tijd. Baudetten, wees toch trots op jullie Franse naam! Dank dat jullie ons willen redden. Thierry, wij hebben er alle begrip voor, nu onze grenzen nog open zijn, wanneer u toch besluiten mocht, om vastbesloten naar huis te gaan.…

hoe jij je zelf in woorden ontwijkt maar toch als een reuzenrad de zinnen draaiende houdt en telkens weet met welke letter je moet beginnen rest mij nu nog te zeggen dat ik gaarne je zetel ben, de armleuning van je ziel de stoof voor al het leed dat dagelijks door je ogen wordt aanschouwd maar bovenal ben ik bij tijd en wijle het besmette…

Je weet het wel zegt moeder Aarde Op weg naar ’t licht dan wordt het zwaar Je wurmt jezelf omhoog nietwaar? Een klus die je al eerder klaarde En boven wacht de zeer vermaarde Heer Helios, hij kent je waarde Vindt je een prachtig exemplaar Je weet het wel zegt moeder Aarde Op weg naar ’t licht dan wordt het zwaar Eenmaal verwarmd, jij fijnbesnaarde…

In de natuur speelt De mens Altijd de 2e viool En wie dat forceert Krijgt een Rammelend orkest Niet om aan te horen Maar vooral Niet om aan te zien Natuur en cultuur Gaan prima samen Als de natuur maar De 1ste viool Mag blijven spelen!…

weet je het nog? vele rimpels geleden jij en ik, een gelukkig paar, wat was de wereld tevreden op stap met wat vrienden, een dagelijks tafereel we dansten en lachten en speelden toneel we renden door bossen, beklommen steile rotsen, kampeerden in tenten of in donkere grotten niets of niemand op dat moment kon die vurige hartstocht…

Naomi Campbell was in Leidschendam om te vertellen wat ze had gekregen: “Drie vuile stenen”(had ze eerst verzwegen), “maar ik weet niet van wie dat pakje kwam.” Ze heeft die diamanten onderschat, want zij zag niet dat er nog bloed aan zat.…

Voor ieder die in zwijgen staat Dit land in zuchten achter laat Waar windstil alles over slaat Een moederhart gebroken Wie kende er hun namen niet Hun toekomstdromen in verschiet Hun huis vol kamers levenslied Hun stemmen die verdoven Zo zijn wij in ons hart geraakt In bloemenzeeën allen naakt In sterven zijn wij pas ontwaakt Op vleugels…

Eindigende Auschwitz treinsporen Rookgordijnen asgrauwe lichaamsgeuren Jodensterren niet-genomineerden De aangegeven sterren die plaatselijk zich niet waterdicht weten Klaarlichte dag die nachtparels verwacht Maanlicht in zonne-kracht Schouwen gesloten poorten Gebroken woorden herboren Bevrijdingsdag op sporen Uittocht gelukkig vol-bekomen…

De zon schijnt vrolijk door de ruiten, verwarmt mijn koude handen. Koud door de koude pen, waarmee ik schrijf. Het zijn nu koele woorden die ik opschrijf, uit een hart vol droefenis, door iemand die er niet meer is. Een die ik nu zo node mis. Iemand die mijn hart verwarmde, mijn hart dat nu zo eenzaam is. Zijn aanwezigheid was allesomvattend…

Euthanasieprobleem! Bultrug in stervensnood! Dierminnend Nederland ernstig geschokt Maar denkt men straks ook aan kerstdinerslachtoffers: dieren die beestachtig wreed zijn gefokt?…

Wat we sinds Socrates weten, is dat we niets weten. We kennen onszelf niet eens. We weten niet wie God is. Niets laat hij van zich horen. De zon die brandend aan de hemel staat. De open ogen van een pasgeboren kind. Een ziek mens die niet sterven gaat.…

De postduif, op zijn lange weg naar huis, het renpaard en de snelle hazewindhond, als zo’n geleerde nou iets voor hún sprint vond, maar nee hoor, liever namen die een muis. Dat wordt een plaag, ik zie de bui al hangen. Geen kat die ooit zo’n turbomuis kan vangen.…

Ik leef Ik huil , ik lach Ik schijn Ik zeg de zon straks weer gedag Draaiend om mijn eigen as Draai ik om haar heen Dynamisch als een waterpas Beschijn ik haar horizon alleen…

Het geld moet rollen, men zal dan consumeren. Remmend gas geven...…

Ei nieuw leven vrucht van een schoot versnipperd Kip krachtvoer ploft in no time avondmaal Gemolken koe eenzaam haar kalf weggenomen Stier onrendabel half om half gehakt Varken megastal geen lebensraum geroosterd…

Ik heb twee neven: een werd viroloog De ander had altijd zeer woeste plannen: Zo uit het hoofd van ouwe dronkenmannen en iedereen verloor hem uit het oog: Tot nu; hij appt: ‘Ik lach me eigen ziek, dankzij mijn nieuwe mondkapjesfabriek’…

Je neemt een villa en je vraagt twee gasten Die stop je bij elkaar, maar meestal niet Dus maar apart: de een spreekt met Margriet: De ander denkt ineens aan poppenkasten Ik keek ernaar met frisse tegenzin Soms heb je met die M de P erin…

Een executie die gigantisch flopt Omdat de valbijl in de hals blijft steken... Zó ernstig blijft een beul dan in gebreke Dat op het dieptepunt zijn loopbaan stopt. Een beul moet nooit zichzelf voorbij gaan hollen, Te laat merkt hij, dat er dan koppen rollen….…

“M’n boerka uit? Die zou nu niet meer mogen? Een inbreuk op mijn religieuze recht!” “Ja, al die kleding weg, dat is terecht; het zal ‘t gevoel van veiligheid verhogen.” Verschil van mening mag er dan bestaan, maar houd vooral je sok’ en schoenen aan.…

’t Was dertig jaar sublieme televisie Perfect gemaakt met minimaal budget Trendwatchend en satirisch tot en met Met in het denkend volksdeel veel klandizie Maar ’s zondags anno nu in februari Lijkt toch het duo sterk op Gé en Arie…