Alle inzendingen over Zorgenvrij

Leg het me maar uit Net voor ik naar bed ga In mijn dromen wordt alles weer verwerkt Als ik morgen fris en monter opsta Jou wakker kus Heb jij niets aan mij gemerkt Er moet toch een manier zijn Om het te vertellen Alles wat je bezig houdt Angsten, twijfels, vrees Hoe pijnlijk ook Je moet het me wel zeggen Omdat ik geen gedachten lees…

kom ga met me mee naar een ander land waar zilveren klanken klinken en gouden stralen glinsteren kom laat me je leiden naar zoet gevooisde woorden afgewisseld met akkoorden brandstof voor je vermoeide geest kom pauzeer nu met mij neem even wat rust voel je een moment zorgenvrij en dadelijk weer uitgerust…

Een ieder doet zijn best om te stralen als de lampjes in de boom doet een stapje meer voor goede sfeer nadat hij zijn dorst heeft gelest mensen zijn iedere keer weer net even vrolijker en kijken tevreden terug naar hun verleden geen fout, geen kreuk in het papier alleen plezier vinden allen hun weg naar kerk of zomaar een samenzijn…

nog pluk je de dagen maar het oogsten lijkt voorbij onbekommerd heb je nog gezomerd met plezier en zorgenvrij een klein stukje oneffenheid deed jou toen nog niet struikelen je zocht er in negeren liever het ruime van de buitenkant na een lichte hint ben jij toch in het ziekenhuis beland optimistisch als altijd maar de strijd…

Die lijnen op jouw gezicht kleuren donkerder dan ooit kan ook komen door dit licht zelfs jouw blik lijkt zo verstrooid En die rimpels rond jouw ogen mis je sprankelende lach was het schuld of onvermogen dat ik het niet eerder zag Neem jou stevig in mijn armen trek je heel dicht tegen mij laat mijn liefde jou verwarmen en voor even zorgenvrij…

Uw blik is koninklijk, waardig, niet zorgenvrij, uw mond vertolkt vredige dankbaarheid. Waarom wij u graag zien is de verbondenheid, de bloedband met de Koning, uw grenzeloze trouw aan volk en Hem. In koningsblauw gehuld verscheen u in de kamer en kondigde uw abdicatie aan, met dankbaarheid vervuld.…

kinderhandjes spelen met licht tekenen uit schaduwen een sprekend gezicht ogen gefascineerd door het vingerspel in klein bewegen schrijft motoriek het eerste coördinatie lied een mantra vol tevredenheid in het tijdloze moment van leren en weer proberen dan breekt de lach alle concentratie in het zorgenvrij gebied er is geen…

grootste hobbels zijn genomen na een lock down die erger was en langer duurde dan in de dromen van je levendige geest het is je gelukt dat wat zo voor de hand leek te liggen ook binnen ambtelijke kaders vast te prikken in vrijheid en eigen keuze van bestaan mooie dingen heb jij daarvoor op moeten geven om zonder groot risico zorgenvrij…

je lach smeulde zachtjes rood in het aanblazen van plezier gaven lippen kleine vlammetjes bloot hier wakkerde later het vuur van een zorgenvrij feest met een opgetogen heerlijk ontspannen geest als altijd bewogen je ogen als aanjagers van wat er ging komen in het oplichten van tipjes uit illustere dromen vol geestdrift stortte…

ik deel madeliefjes uit lees harten in gezichten bekijk ze beter zie hun wens onwennig lachen ze hun plichten herkennen mij als mens ik zing in plaats van praten hun melodie dan onvervalst maak plezier terwijl zij haten ze hebben vaak niet in de gaten hoeveel er is vergald ik dans waar anderen lopen lichtvoetig zorgenvrij maak voor hen…