Alle inzendingen over beets

Zij beet me toe: "Bah, viezerik, verdwijn!"…

Ritme, muziek en enthousiasme hebben je beet genomen. Als jij danst ben je één viering van een wijdse wereld van kleuren, blijheid en schoonheid. Want er is dan geen controle meer maar enkel spontaniteit en intuitie.…

Zij beet vals om zich heen, terwijl haar baas met een luchtdrukgeweer hagel op mij afvuurde en krijste: 'Blief met dien poten van mien poedie of!'.…

Ik wed dat Weter Bet het beter weet Als alpinist die d'hoogste toppen deed…

Het is een kans van één op de miljard Als je gezellig rauwe oesters eet Doch ongemerkt heb je een virus beet Waarmee je per abuis het noodlot tart Maar voor hetzelfde geld heb je geluk En gaat je kroon slechts door een parel stuk…

Ongevoelig, ruw, koelbloedig Mag de scherts niet zijn; Vrolijk, vriendlijk en goedmoedig, En niet scherp, maar fijn, ’t Lachje, dat zij op doet rijzen, Zij noch wreed noch wrang; Glimlachje op de lip des wijzen, Kuiltje in poezle maagdenwang.…

Een klinkdicht - als 't in 't Hollands heet - Heeft niets te doen dan klinken; En hebt gij daar de slag voor beet, Uw roem zal eeuwig blinken... Zie zo; het mijne is ook gereed, En hoor het eens rinkinken!…

Hoe woelt de poëzij In mij, En haakt aan ’t licht te komen; Als in ’t gebergte een volle bron, Begerig naar de glans der zon, Begerig uit te stromen! Hoe voel ik mij omringd, Omkringd, Door beelden, geesten, schimmen Van schoonheid, liefde, waarheld, kracht, Me omzwevende in een halve nacht, Waaruit een dag wil klimmen! Hoe ruist mij…

Uit een ver verschiet, ...Uit een ver verschiet, Klinkt mij een toon: ’t Is een vrolijk lied, ...’t Is een vrolijk lied, Vrolijk en schoon. ’t Is het lied der vreugd, ...’t Is het lied der vreugd (Ken ik niet ’t wel?) Van mijn eerste jeugd, ...Van mijn eerste jeugd: Lachjes en…

Ja, ’t Juiste Midden! Maar waar tussen? Tussen dwaling En dwaling ’t mag zo zijn; maar geldt dit voor bepaling Van ’t Juiste middelpunt der Waarheid? Die dit zeit, Geeft haar een lucht-bestaan van loutre onzekerheid, Van ’t aantal, van de maat der dwalingen afhanklijk, En niet bestaande, niet erkenbaar dan door haar, De Wijze vrage dan niet langer…

Gij klopt; ik kom! Doch, eer ’k de laatste gang Naar ’t stille graf, betrede, Doodengel! laat mij tijd voor één gezang, Tot dank- en afscheidsbede. Heb dank, o milde Vader, liefdrijk God! Voor al ’t genot van ’t leven; ’k Heb nooit vergeefs, bij ’t wisslen van mijn lot Het oog tot u geheven. Heb dank voor ’t leven, dank ook voor de dood…

Van der bergen steile wanden Storten, met luidruchtig klateren, Met een onverduldig branden, Met onwederhoudbre val, Alle Wateren Zich in ’t dal; Daarop scheiden Zich de vloeden Om de landen door te spoeden; Daarop spreiden Zich de stromen Langs verscheiden Bed en zomen; Daarop breken Honderd beken, Met een daverend geluid, Haastig uit…

Wat wil men toch in Nederland? Het zwaard bleef in de schede; De welvaart deelt, naar elke kant, Haar gaven rijklijk mede, De tong is vrij, ’t geweten vrij, De vrije pers dient u en mij, Bij orde, rust, en vrede. Wat wil men toch in Nederland? Met praats en staatsgeschillen? De vorst, die hier de rijkskroon spant, Wil juist hetgeen wij willen…

’t Was de eerste thuiskomst na haar sterven; Wij haalden hem van boord. Hij pakte en kuste ons honderd werven, Maar sprak geen enkel woord. Een tijdlang stond hij in gedachten, En zag ons zwijgend aan; Op eenmaal kreeg hij moed en krachten, En zeide “ Laat ons gaan ! “ Het kleine Stijntje werd gedragen, Ik bij de hand gevat; Opeens de Kerkstraat…

,,Wanneer de kindren groot zijn, mijn lief, mijn levenslust! Dan komt er, na een tijd van zorg, ook weer een tijd van rust. Mijn haar zal wel wat grijs zijn, Uw voorhoofd niet zo glad; Maar als het hart nog jong is, hoe weinig hindert dat! ,,Vier dochtren en drie zonen! Het wil wat zeggen, wijf! De jongste nog geen twee jaar oud, en de oudste…

Verheug u in de nevel niet, Omdat uw oog die kan bemerken. De zuivre lucht, die niemand ziet, Ziedaar hetgeen uw kracht moet sterken, Niet wat zich zien en tasten doet: ’t On-zichtbre doet ons ’t meeste goed.…

Het hondgeblaf verstomme op aarde! Elk mens, één kind heeft groter waarde Dan al die „trouwe honden” saam. Eén dolle hond doet in zijn woeden Meer kwaad dan duizenden vergoeden Van edelst ras en schoonste naam. Maar zonder hond kunt gij niet leven? Het zij! De vreugd zij u verbleven, Maar houd haar voor uzelf, geheel! Uw naasten met uw beest…

Wat geef ik om een werelddeel? ’t Is mij te groot, ’t is mij te veel! Dat éne land is mij genoeg, Waar mij mijn lieve moeder droeg. Mijn vaderland, mijn vaderland, U blijft mijn hart verpand! Wat maal ik om de grote stad? Ik ben ze moe, ik ben ze zat! Mijn needrig huis, mijn lief gezin; Daar leef ik en daar zweef ik in. Mijn eigen haard,…

De bloemkens langs de wegen, Die ken ik meest alle bij naam; Zij lachen mij vriendelijk tegen, Zij groeten mij al te zaam. De bloemen achter de ramen, Omdat ik haar namen niet weet, Die schijnen zich mijner te schamen. En momplen: 'Die domme Poëet.' Uw dienaar, preutse prinsessen! Gij zijt schoon, zijt bevallig, vol vuur; Maar gij eist…

De moerbeitoppen ruisten; God ging voorbij; Neen, niet voorbij, hij toefde; Hij wist wat ik behoefde, En sprak tot mij; Sprak tot mij in de stille, De stille nacht; Gedachten, die mij kwelden, Vervolgden en ontstelden, Verdreef hij zacht. Hij liet zijn vrede dalen…

Gelukkig zijn in Holland alle vrouwen. Vooreerst: ze spelen heel lang met de pop; Om daarna in een kostschool huis te houen; Daar leert men frans en engels in galop; En om haar hartsgeheimen te vertrouwen, Doet elke mooie een hele lelijke op; Die schrijven zij dan 's zomers lange brieven, Zo lang, zo lang -- totdat ze in ernst verlieven.…

Op eenmaal soms ontwaakt in mij, Wanneer ik 't minst verwachtte, Van schoonheid en van poëzy De wordende gedachte. Een onbepaalde en zoete lust Sluipt hart en aadren binnen, Als werd ik in de droom gekust Door een der Zanggodinnen. Er ruisen tonen om mij heen, En schone vormen zweven In glanzig nevelwaas dooreen, Die mij het hart doen…

Heb mij niet lief om dat of dit, Om ogenblauw of voorhoofdwit, Om slanke leest of vlugge voet, Of om mijn al te teer gemoed: ’t Zijn louter ijdelheden; Wilt gij volharden in de trouw, Zie me aan met de ogen van een Vrouw! Bemin uw liefje om niet met al, Zo hebt ge altoos dezelfde reden, Die uw verliefdheid voeden zal.…

Waar Verleiding u nadert met vleitaal en zang, Met oneerbaar blanketsel op voorhoofd en wang; En, in dartel vertoon en bedwelmende praal, U verlokt met de honig der strokendste taal: O! daar kan haar de deugd van de sterke weerstaan, Daar de blooheid des zwakke nog vluchtend ontgaan, En, de hartstocht moog branden in ’t snelbruisend bloed, Nog…

De krans van roos en leliekelken, Gevlochten voor uw bruine vlecht, Werd op uw doodkist neergelegd, En zal verwelken. Gij zelv’, die neerligt in dit stof, Aan worm en made prijsgegeven, Verwelkte bloem van onze hof! Gij zult herleven.…

’t Is alles allen niet gegund. Niet wat gij WILT, maar wat gij KUNT, Bepaalt de maat van ’t vruchtbaar leven. Gelukkig die ’t bereikbaar punt Niet, vruchtloos, wenst voorbij te streven! Die naar ’t niet hem gegeevne tracht Verspilt zijn tijd, vernielt zijn kracht.…

Als `t regent, daar de zon bij schijnt, Ziet gij alleen de regen; Ik vestig op de zon mijn oog En op die lieve regenboog, En lach hem hoopvol tegen. "Goed ! Maar intussen wordt gij nat." O ja, dat was te duchten, Zo ik mijn regenscherm niet had, Dat 'k altijd meeneem op mijn pad, Bij 't zien van donkre luchten. "Maar als uw regenboog…

EEN JEUGDIG ECHTPAAR AAN DE BRUILOFTSDIS TOEGEZONGEN De huwlijks-tempel werd betreden, De heilige echtknoop is gelegd, Des hemels zegen afgebeden. Waarop elk onzer Amen zegt; Nu zal het uur van scheiden slaan; De huwlijksreis vangt aan. Twee moeders zien met vochtige ogen, Twee vaders met een kloppend hart, Door liefde, niet door vrees,…

Jantje kwam Van Amsterdam. Veel had Jantje te vertellen; Jantje was zo machtig wijs, Dat zijn borstje scheen te zwellen, Of hij kwam van 't paradijs. Jantje droeg Vast moois genoeg: 't Was een jasje van fijn laken; 't Was een hoedje, rijk van glans; En hij dacht jaloers te maken Al de vrijers, al de mans. Jantje zag Met witte lach…

Het IJ is breed, de Zaan is breed: Wie wil de Zaan bevaren? De meisjes zijn er net gekleed Zoals voor honderd jaren; Haar ogen blauw en blank haar vel: Ik mag de Zaanse meisjes wel. Het IJ is breed, de Zaan is breed: Wie wil de Zaan bevaren? Men vindt er molens bij de vleet, En rijke molenaren; Maar wie de slanke dochters ziet, Denkt aan…