6511 resultaten.
Omringd door vrienden
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 204 een mager zonnetje wat waterig nog
verlicht de straat als een guirlande
van vloeibaar koper
ze stapt het huis uit
wat schuchter
haar vrienden zijn immers
de boeken
waar ze zich mee omringt
maar sinds kort
heeft ze een maatje
Chanel
een hoogblonde dame op vier voeten
dus vroeg in de morgen zie je haar gaan
met Chanel aan haar zijde
net…
een dak boven mijn hoofd
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 1.488 jouw handen
mijn beschutting als het regent
mijn vuist in de buurt van kwajongens
mijn paardenmiddel bij een slecht humeur
mijn houvast als ik wankel
mijn warme thuis
jouw handen
koud en gevoelloos liggend
onbereikbaar ver onder de grond
waar ga je heen als je dakloos bent?…
Onsterfelijkheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 58 Boeken sterven niet.
Boeken verouderen.
Meesterwerken nooit.
Schrijvers vallen om,
of sterven in bedden.
Boeken blijven,
dood, gewoon,
in oude kasten staan.…
Jeugdherinnering
poëzie
4.0 met 57 stemmen 3.699 Daar staarde ik op en voelde mij rampzalig;
Chinees en palmboom deden mij wegdromen
Naar verre landen, meer dan Verne-boeken.
't Ouderlijk huis was soms zo duf en stug.
'k Wist niet dat ik heus wel in de Oost zou komen
En even hard mijn lot er zou vervloeken.
--------------------------------------
uit: Al dwalend - X Herdenken…
IN MEMORIAM FIEP WESTENDORP
snelsonnet
3.0 met 24 stemmen 2.576 Een hele generatie las geboeid
de avonturen in de Petteflet.
Met Jip en Janneke in silhouet
zijn ganse kinderscharen opgegroeid.
Talloze planken staan er in de bieb
vol meesterwerk van Annie en van Fiep.…
[ Een levend standbeeld ]
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 46 Een levend standbeeld
lijkt geen spieren te hebben –
voor ineens een nies.…
[ Hoekige koeien ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Hoekige koeien:
geen mens zou ze zo maken –
koeiemachtig mooi!…
Road trip
gedicht
3.0 met 22 stemmen 6.369 Het is de weg die tot mij spreekt,
in monotonie van witgestreepte morse
trekt hij banen in mijn hoofd
als eigen stem door velden galmt.
Van dat alles herhaling is zonder einde.
Reizen zonder bestemming.
Bewegen zonder doel.
We draaien de klok op maar hebben geen sleutel,
en waarheid woont waar wij net waren.…
Le petit mort
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 2.607 We liggen in jouw bed, alweer
is het verlangen sterker dan wij samen.
Het zweet parelt in heet beamen
de natheid naast ons naakt zijn neer.
En weer is elke ruit beslagen,
wentel ik mijzelf in de overdaad
die met jouw lichaam samengaat
in tijdloos wederzijds behagen.
Dan stopt geheel en als bij toverslag
heel de wereld, ook mijn hart,…
Facto
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 2.929 Poëzie is altijd onvolledig,
taal die nooit de waarheid vangt.
De ziel geminimaliseerd tot woorden.
De dunne koorden waaraan de dichter hangt.…
Road trip
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.268 Het is de weg die tot mij spreekt,
in monotonie van witgestreepte morse
trekt hij banen in mijn hoofd
als eigen stem door velden galmt.
Van dat alles herhaling is zonder einde.
Reizen zonder bestemming.
Bewegen zonder doel.
We draaien de klok op
maar missen de sleutel…
Omnia Vanitas
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.439 Ook God ging dood, gelijk een mens
en heel zijn leven bleek een leugen.
Niet zijns dan was de schepping eigen,
maar hij niets dan een vroeger wens.
Niets meer dan ooit door mens geschapen,
een langzaam vergeten waanidee.
En God ging dood, maar zeer tevree,
want God had nog een laatste wapen.
Hij liet de mensheid voor wat het was,
angstig…
Vreemd...
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.977 Het is zo vreemd
dat juist datgene
waarvan ik zoveel had verwacht
mij zelden maar voldoening bracht
alsof verwachten en verlangen
te sterk geweest zijn
te gespannen
't is altijd minder
dan ik dacht
heb ik dan steeds te veel verwacht?
Nooit kan ik het volmaakte raken,
en nooit de droom ten einde maken....…
Een stad
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.792 Zoals men, gaande door een lange straat,
(Die, somtijds zich verbredend tot een plein,
Of soms ophoudend, waar de bruggen zijn,
Van dit eind van de straat naar 't ander gaat)
Zo bont des 's avonds in helle schijn,
Die van het winkel-licht naar buiten slaat,
Elk mense-popje ziet, dat gaat of staat,
Dat hoofd en schouders 't aller-lichtste…
Oktober
poëzie
2.0 met 74 stemmen 9.409 O luchten-goud, o groen van 't woud, o verven,
Die, in een laatste opglooiing van de aard,
Van al het schoonst des zomers, lang gegaard,
Een tooi hem toverdet, tot zacht versterven,
Wat was mij nu nog al uw licht-schijn waard,
Nu ik die teerste aanwezigheid moest derven?
Hoe taandet ge al, gij, die aanwezig waart,
Bij wat mij Eén, van ver…
Voor mijn 63ste verjaardag - 2 dec. 1924
poëzie
3.0 met 34 stemmen 7.365 Geen klacht om 't vlieden van de snelle jaren
Noch zelfs om 't naderen van de zwarte dood.
Zo min als, stralend goud door gouden blaêren,
De zon treurt, daar zij zinkt in 't gloeiend rood.
Slechts Éne weet, daar andren op mij staren,
Meelijdend, met mijn eenzaamheid en nood,
Slechts Éne weet wat heuchnis ik mocht garen,
Wat gouden oogst…
Tot de zonne-stralen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.395 Die gevel-toppen gunt uw zachte schijnen,
Die eeuwig weer in ons te wekken lust,
Der schoonheid pelgrims, de eeuwige trekkens-lust,
Zon-stralen, gij, 't zij, waar in de woestijnen
Of land-, of zeeë-vlakten en eindloos deinen,
Uw rustloos licht op lege leegten rust,
't Zij gij de heilige kracht of 't teder kwijnen
Van uwer liefste kinderen…
Café-chantant I
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.026 En onder 't zuiver-gele gas-licht blozen
Blanke arme' en halze', en glanst het gouden haar,
En kruise' of spreiden zich in roze hozen
De fijne slanke benen, paar naast paar.
De blouse' omsluite' in veler-hande posen
De lichamen, die groeiden jaar en jaar
Tot schoot en boezem konden voede' en kozen
Wat in haar groei' met pijn en lijfs-gevaar…
MAART
poëzie
2.0 met 17 stemmen 5.805 Des daags scheen ’t helle licht uit ’t volop-blauw
En flikkerde op het water, en de stenen
Van huizen en straten waren wit beschenen
En grijs bestrepeld met der takken schauw*,
En in de ganse stad waren door-énen
De warmte en schaduw, ’t zonne-licht en kou,
En waar de warmte lag in de luwte lauw
Woei felle wind om huizen-hoeken henen.
Wit…
O woordjes mijn...
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.735 O woordjes mijn, wat moet 'k u dankbaar zijn!
Waar zijt gij toch, waar komt gij toch vandaan?
Gij kunt altijd mijn heerlijkheid verstaan,
Veel beter dan ik denken kan in mijn
Klein geestje: kom, laat ik u bidden aan,
Want telkens als ik bidden durf: verschijn!
Komt gij rondom me als vlinderkens zo rein,
En licht, en wit, zó komt gij rond mij…
O DOOI-WIND
poëzie
3.0 met 16 stemmen 4.092 O dooi-wind, dooi-wind, dooi, o wind, o dooi!
Gij die van ’t zuiden aanvliegt, maak, o maak
Dat al, wat stokte, weer op gang geraak’,
Dat al wat dor is, word’ weer mooi!
- Ik ruik de geur alreê van gras en hooi
Uit gras en zooi – en dat weer ’t al ontwaak
Tot nieuwe muziek en zangerig vermaak,
Dat ook ikzelf uit kille koude ontdooi!
Ik zie…
Herfst
poëzie
2.0 met 21 stemmen 4.296 En in de lucht des vochte ochtends hangen
De laatste dunne blaad'ren van het jaar,
Als in het zwarte takkennet gevangen,
Met fijne glans van kleuren naast elkaar.
Zo louterde de pracht zich van de lange
En luide lichttijd en de brede schaar
Van groengedoste bomen, tot die bange
En tere lichtkleur van het late jaar.
Die blaadren…
Wat is dat toch een leventje van u
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.505 Wat is dat toch een leventje van u,
Alles te doen met uwe kleine handjes,
Zo klein en fijn weglopende in de randjes
Der mouwtjes, die weghouden in schaduw
Uw armpjes, die zo warmpjes en zo luw
Ligge' aan uw lichaam; en uw kleine tandjes,
Zij knabblen al wat komt over de randjes
Van uwe…
Late herfst
poëzie
2.0 met 19 stemmen 3.221 Geel is het blad, geel zijn de lichte bladeren,
Ver is de lucht, - 'k durf haast niet dat ik 't zeg -
Niet blauw, niet wit, wèl licht, - het snelle raderen
Van waagnen hoor 'k op blad-bestrooide weg.
Maar angstig is mijn hart, want in mijn aderen
Voel 'k 't leven leven, wetend dat ik weg
Eens moet, en dat ik mee-weg-dorrend leg
Onder de…
Een stad
poëzie
3.0 met 17 stemmen 4.024 Schoon is 't geslacht der mensen, daar ze lopen,
Hoge gestalten door de straten voort,
En vrouwen dalen naar de brede boord
Van de rivier in 't midden, dompel dopen
De kannen in het water, hel omdropen
Van 't schitterende vocht, - een enkel woord
Wordt helper-vliegend door de lucht gehoord, -
En heel de stad…
brieven aan ene onbekende I
poëzie
2.0 met 11 stemmen 3.264 De verre wind, die over de aarde ruist,
Het smachtend ritslen fluisterend door de blaren
Die van geen zwijgen weten of bedaren,
Daar ene ziel, begerend, in hen huist,-
Hoe wordt dit één op ééns met wat er huist,
Diep in mijn ziel: begeerte om op te varen,
De vlakten ver, verschieten te overstaren
Tot waar dit land de luide zee ombruist.…
Nachtegalen
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.481 Ik leef in nacht, maar mane-schijn is buiten,
Die leeft in twinkelende vogelen-slag,
Ik zie hem schijnen door de onzichtbre ruiten,
Ik wacht, maar ik verlang niet naar de dag
Ondergedompeld wezend ganslijk, ach!
In dit zwart meer, o liefelijk geluid en
Wat uit zwart donkere spiegel òp komt fluiten,
Licht-lieve volk in wat àl duister…
De Vlinder
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 663 Kijk daar gaat ze!
Ze vliegt naar haar horizon toe
Wacht je op mij als je daar bent...?
Roep ik haar nog vluchtig toe
Maar ze hoort me niet meer...
Mijn schat, het ga je goed
Waar je ook gaat
En weet: ooit komt weer Onze Tijd
Onze Eeuwigheid
Vroeg of laat…
De taal van het leven
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 485 Het leven is een mooie taal
Alleen spreek ik haar nog zo slecht…
EEN ETS
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.083 Gelijk de droom eens kinds is, dat een dag
Van wandelen en spelen buiten stad
In zwoele zomer-hette heeft gehad:
Een uchtend, dat het landschap zonnig zag;
Een middag, dat de lucht gestapeld lag
Vol donkre donder-wolken, en 't kind mat
En drensend voort moest over 't zandig pad
Met in zijn oogjes stof en spinne-rag;
En in de spoortrein…