Alle inzendingen over brands

er is geen houvast in dit ijle zijn geen heldere lijn die ‘t hier en daar markeert ’t gewone zijn waar vorm met koele hand nog tastbaar heerst ligt achter mij er lijkt beweging in de straten maar in geblindeerde winkelruiten zie ik slechts mijn oude zelf er is geen binnentreden meer geen bel die rinkelt of de vertrouwde winkelier…

Het is midden in de nacht Ging best wel laat naar bed En toen, heel onverwacht Hadden ze mijn schuur in brand gezet Mijn zoon werd wakker van de lucht en keek in huis en toen naar buiten Rood kleurde de avondlucht De Brand was niet te stuiten In mijn nachthemd wat ik aan had vloog ik naar mijn andere zoon Er Uit!…

De stakker had zichzelf in brand gestoken en stierf. Hij was pas laat gestopt met roken.…

U kijkt straks op de buitenthermometer En krijgt het dan meteen weer Spaans benauwd En toch was het in Spanje welbeschouwd Op mijn vakantie nog een heel stuk heter. Maar ook al was de hitte ongewoon, Het landschap was in elk geval brandschoon.…

wrede vlammen verlichten de nacht de angst op ons gezicht is voelbaar, de hitte onwerkelijk de oude stee kreunt, het vuur grijpt de stal de dieren bonken tegen de wand en schreeuwen plots maakt een schaduw zich los van ons die verstard zwijgen en kijken hem na dan werpen in vlammenstrijd de staldeuren open, de koeien bevrijd rennen…

Hoe serieus je ook je taak vervult, de kans dat je opeens als leraar afbrandt is groot. Maar dit geval is wel wat maf want waarom krijgt nu de school hiervan de schuld? In zo’n geval stuur je de rekening toch simpel naar je brandverzekering?…

De pyromanen kennen warme weken ’t Is droog en zonnig plus een straffe bries Ze steken elkaar aan in die circuits Zijn apetrots op hun kwajongensstreken Eens kraaien overal de rode hanen Als men de brand zet in de pyromanen…

ik kom terug na al je branden mijn eiland groen als een smaragd…

De akkers op de terugweg zinderen nog na voorbij Oudeschans richting Winschoten een weg afgesloten verkeersregelaar geen rook meer te zien nieuwsjournaal het hele verhaal twee schuren in de as aan de Dijkwaal het woonhuis doorstond de brand niemand dood of gewond.…

Een brand, een dodelijke brand, ik reik je mijn hand. Ik wil naar jou en jij naar mij, We willen naar elkaar toe, wij allebei. Tussen ons zit veel gevaar. Dat is niet raar. Het komt door de brand, de dodelijke brand.…

Want net toen ik weer droge kleren had, toen spoot de brandweer ze weer kleddernat. ....Nieuwsfeit: Het gebruik van wasdrogers veroorzaakt jaarlijks tussen de 450 en 500 branden in woningen. Interpolis schat de totale schade op zo'n vijf miljoen euro. Het verzekeringsbedrijf heeft dit maandag bekendgemaakt....…

donker brand het woord op zijn stilletroon waar ik wakend zit en dromend woon om u te vatten in een breed gerucht opgeschreven in de woeste lucht…

Bij branden komen nooit gevaarlijke stoffen vrij, bij overstromingen komt er nog eens troep vanuit de bodem bij. En toch moeten ramen en deuren dicht, hebben mensen bij brand tranende ogen, hebben mensen bij overstromingen de naarste ziektes, maar er is nooit iets mis, je hoeft je nooit druk te maken!…

geblust verlangen eenletterige mantra’s bezweren branden…

we dachten met de feestdagen een potje te gaan bowlen maar het enige wat we zagen was een rokende hoop kolen wij vroegen ons daar samen af wat er was misgegaan een ongeluk of een soort straf of misschien een pyromaan maar lang zullen we niet treuren en gaan nu naar de concurrent er niet meer over zeuren het was toch maar een ballentent…

Elke ochtend gaat ze de oceaan op. Het wasgoed gaat stinken potten en pannen koeken aan, haar huwelijkskleed rafelt en vervuilt onder zijn boze blikken. Wat doet het er toe, zij kijkt toe hoe de walvissen trekken en ziet dat het naaimachines zijn, reusachtige die het sinds eeuwen stukkie kleed stikken. --------------------------…

Maar eerst is er een oude jas. Nu hangt hij aan de kapstok, binnenkort wordt hij verbannen naar het hok. En eerst is er een avond waarop ik aarzel naar buiten te gaan. Buiten is het koud In gedachten trek ik voor het eerst die oude jas aan. Ik ben alleen op straat. Wie had dat durven hopen. Ik kijk in de ruiten en zie voor het eerst mijn…

Zij is 's zomers een bewaarplaats van oud zonlicht en een plek waar vrijgezellen samenscholen. Meestal leeg en onverlicht is zij de rest van het jaar een verticale doodskist die slechten-ter-been- droog houdt en af en toe schreeuwt iemand in haar binnenste een monoloog omdat hij de verbinding niet vertrouwt. Maar meestal leeg en altijd…

Ik sta op en ga naar het vliegveld, verlies mezelf in een massa bij Aankomst. Seattle: 9:30, Hanoi: 9:20. Ik kies. En praat met een arrivé. Over het noodweer boven zee, de uiteindelijk voorspoedige vlucht. Ik ben vrolijk als het moet, klaag desgewenst mee. Na een half uur ga ik terug en sta op tijd aan het bed. Waar kom je vandaan? Ik heb…

wachten terwijl je op de stoep van een kasteel staat te dralen langzaam verdraait de bel een geluid uit de gang harde stappen behang gaat aan de kant wasgoed leeft op de kasteelheer in aantocht lawaai... dit stond niet in het draaiboek meneer. -------------------------------------------- uit: 'Hollands Maandblad', nr.…

Op straat, op een transformatorhuisje: ik zoek zieke, dode vogels, dank u wel ik woon in de Knollendamstraat. In de krant: als een zebra gaat liggen sterft hij In bed, ik zie weer mijn grootvader vlak voor hij sterft. Het was in het voorjaar, de paarden gingen van stal en hij leunde tegen het hek. Ik hoorde hem: geef me mijn bril, het…

Te schrijven zoals mijn grootouders een telefoongesprek voerden. Ze belden nooit, ze werden een doodenkele keer gebeld en konden tot aan het einde van hun leven niet geloven dat hun stemmen ook elders klonken. Hing de telefoon weer op de plek van de koffiemolen, zei mijn grootmoeder bijvoorbeeld na lage tijd: ze zeggen dat ze komen…

Zo herinner ik me de voddenkoopman van de overkant. Ik was in deze ontvolkte buurt zijn laatste klant. Zittend aan het raam zie ik nog zijn volle kar staan. Midden op de weg. Hoor zijn roep. Wat vrolijk en somber stemt, want als ik er niet meer ben, wie herinnert zich dan zijn stem? -------------------------------------------- uit: '…

Wonen in de Rozenhofstraat wou je wel,in een smal huis met luiken en een klein balcon, een diepe tuin met ouderwetse bloemen - je naam in meesterhand geschreven op de aubergine deur. We lopen langs en kijken hoe de zon het huis belicht. In dromen is het even anders. Je bent al binnen en er is muziek - maar of ik in dat huis ben weet…

Ze hangt als een lege boodschappentas aan mijn arm en ik bedenk me wat er met haar uit mijn leven verdwijnt: Buisman, een stoof, de theemuts. Niets houdt haar trouwens nog warm. Bevelend wijst ze naar de supermarkt en vraagt me wat ik zie: ik noem een naam. Nee idioot, dat is de overkant en hoe komen wij daar? Ik wil haar nooit meer ontstemmen…

. ---------------------------------------------------------- Uit: Dit gedicht wordt opgenomen in 'Neem me mee, zei de hond', de bundel van Wim Brands die in september zal verschijnen bij uitgeverij Nieuw Amsterdam.…

Mijn broer vraagt naar een herinnering, hij kan hem steeds slechter zien. Wacht tot het voorjaar, zeg ik, sluit je ogen, tel tot tien en haal dan onverschrokken de jonge vogels uit de goot, hun nesten. In de berm. En kijk en luister naar het geluid van rook in een zwerm. --------------------------------- uit: 'Parmentier', 12/3 2003.…

Ze weet soms nog waar ze is, als ze voor haar huis danst meestal, na het dagelijkse voeren van de duiven maar hoeveel mannen ze zoende, de namen van haar familie, haar vrienden, haar vriendinnen - ze verdwenen, zoals elke ochtend de stukken brood die gulzig hemelwaarts worden gevlogen. Elke avond zit ze op haar bed en luistert naar het…

In de eerste nacht nadat ik had gehoord dat hij ziek was schrok ik wakker. Het waaide buiten. Het waait, zei jij, die nog geen oog dicht had gedaan, en je glimlachte. Ik begreep het pas later. Wat er ook is, het zal de natuur een zorg zijn. Het waait, het waaide – buiten klonk de troost van de onverschilligheid. ------------…

. ------------------------------------------------------------ Uit: 'De vijftig beste gedichten van Wim Brands', 2012.…