zeggen hou je bij
je leest
Van dik hout zaagt men planken nog het meest
Maar niet dat ene mistig rooie beest
Dus blijf niet stoeien met andermans veren
Stel orde op de chaos in
je hoofd
In 't reine kerend, niet langer verdoofd
En haal de mottenballen uit
je kleren
Maak dan een diepe buiging voor
god Zeus
Maar laat voortaan die Cerberus…
je was mijn cerberus
wachtte aan de hellepoort
toen ik de styx afvoer
met een boot vol
mythische verhalen en jij
verstond mijn vreemde talen
parkeerde me aan
lager wal en kwispelde
je wist het allemaal al
ik ben die hel niet nogmaals
ingegaan want bij de poort
had jij je piepie al gedaan…
het is geen sprookje
maar een feest als ik
de illias en odyssee herbeleef
met cerberus
de styx zie stromen
als plato over liefde dromen
pilaren weer kan raken
die hemelbogen dragen
van tempels vol cultuur
nog zingen de sirenes
als het zonnevuur
in rood verdwijnt
plejaden langzaam
lichter worden en
de mythe weer verschijnt…
ik cement
met steen en zand
fundament in dorisch zuilen
jij pilaart
arcadisch vrij kent in
slanke bogen het verschuilen
samen tempelen we
de griekse mythen keer
op keer en parthenonnen weer
ik ilias als jij odysseet
met de cerberus alleen de styx
brengt charon en mijn rust…
weer hoor ik
de klokken slaan
zie lege uren passeren
het a viertje blijft onaangedaan
heb koppen gesneld
in luttele seconden
leeuwen geveld als held
uit de romeinse catacomben
heilige oorlogen gevoerd
op kruistocht geweest
ridders en graal laten verdwijnen
in schisma’s de zon weer doen schijnen
ik was cerberus die aan
de styx de…
opera laten zitten
hun zang en dans kwam
in het steen dat
slaven mochten bikken
die vollemaanse nacht
kende geen einde
ik zeilde overgoten
uit en laveerde
adriatisch op het
scherp van de partijen
ik zag
hun werelden
in tal van zeeën
legde aan op kusten
die separistisch om
toeristen vreeën
ankerde de bosporus
waar cerberus…
jij stond
als sisyphus
de komende
en gaande man
te regelen
met een door
drukte verhit
en getekend
gekleurd gezicht
jouw autoriteit in
deze was zoals
altijd onbetwist
als iemand toch
de moed had
stoute schoenen
aan te trekken
kwam hij van een
koude kermis thuis
zij riep gewoon
cerberus de
hellehond als
die zich liet zien…
Geërodeerde tekens
trekken sporen in het oog
Het zweemt naar oude stilte
De Dood hangt er verborgen
Nu nevels niet meer slierten
om Hades’ koude bruid
Zij hoort slecht nog het janken
het spoken van de wind
ondanks de vele zielen
die zij opmerkzaam is
Die wereld kent geen vensters
gericht op wat nog komt
Alleen de grauwe Cerberus…
Het is onherroepelijk
Een feitelijk bewijs
Een lijf lijdt wat af
Minder zichtbaar is de folterbank van de ziel
Die lijden MOET
Want wat voor afvallige sukkels zouden we zijn
Als we niet bestookt werden
Onder een spervuur
Dat we geduldig ondergaan
Uit schrik voor Cerberus en drietand
En het vermoeden van een onmogelijke ontsnapping
Zo…
91
Bezig met laden