Decemberavond
het is onstuimig buiten
de wind fluit
om het huis
rammelt
aan deur en luiken
ik luister
in het duister
hoe hij adequaat
niet één dakpan
onberoerd
ook maar achterlaat…
Om wat voor redenen ik je spijtig ook laat gaan
in vrijmoedige armoe daar je het leed verblinden kan;
alleen op grond van ons fundament in de Edisonlaan,
jouw zaklamp dan uitschijnt over een gebroken dakpan.…
In Limburg viel een dakpan van het dak
En is een schoorsteen scheuren gaan vertonen
En in een winkel stond een pot met bonen
Die eensklaps van de stelling viel en brak.
Het leed dat door zo'n aardschok wordt berokkend
Geldt slechts in Nederland als wereldschokkend.…
Na een tijdje: 'dakpan, dak pan!
Daakk paann!'
Twaalf keer
'Weet je niet wat dakpan is?'
Toen waren ze klaar
en ik vroeg
'lastig? als je de woorden niet weet?'
'nou, gaat best hoor,
hij komt uit Kenia,
is hier al drie jaar'.
'zal ik koffie maken?'
'Nee dank, wij drinken in onze keet'.…
we smeten je
papierwinkel de afvalcontainer in
je hele hebben en houwen
(aanmaningen, afschriften, herinneringen)
vloog als een cluster dartelende vlinders
een onbestemde toekomst tegemoet
opgetogen bijna
dat het zware soms zo licht kan zijn
net als die dakpan toen
die ik van boven zag komen, in vertraging haast
vriendelijk naar me zigzaggend…
Op het kantoor kon ik het werk uitdelen,
nu loopt mijn vrouw mij te bevelen,
dan moet er in de tuin worden gewerkt
en ook heeft zij weer een kapotte dakpan opgemerkt.
En na het eten,
wil zij van afwassen niets weten,
maar ik ga liever wandelen in het bos,
en als ik moe word, zitten op het mos.…