het heeft geen zin te wachten
tot een eeuwige zondvloed zal louteren
tot dagen vervagen in welbehagen
zelfs dan
blijven verdroogde rivieren dor
en zal de einder geen honingzoet dragen
zelfs als ik snak naar koelte in verzengende hitte
zelfs als ik honger naar warmte in koude duisternis
zelfs dan
laat ik mij verblinden door verzonnen dromen…
Bij het roesten van de avondzon
danst de ontvoogdingsstrijd op tafel,
bezingt de levensles het defaitisme.
Als stille wezens van het diepere denken
kijken woudreuzen gelaten toe,
op afstand van een groepsknuffel.…
Over theewater gesproken.
Geen vleugellamme vogel
ontstijgt de as van verschroeide aarde,
gedoogt neerwaartse druk,
of wijkt voor bittere rampspoed.
In stofpluimen lijkt zich zowaar
een gezicht af te tekenen.
Het moet in de verbeelding zijn
van de verworpenen die
hun eigen schaduw opwerpen.
Zoals zo vaak tijdens
de naborrel van berustende…
109
Bezig met laden