Alle inzendingen over delen OR leven OR liefde

schaduw was bekleed met kleine reepjes zon die dansten op de warme wind in een oase met licht als bron een stukje paradijs waarin alles vergeten sneller smolt dan stukjes ijs ik kuste jou de nieuwe wereld in met een schitterend perspectief ik heb je al mijn deel van leven zo godvergeten lief…

Leven is delen Laten we licht rondstrooien Het samen maakt sterk…

Wat ademt is dood Als het vergeet te delen Is leven zinloos…

Samen delen is zo bijzonder liefde, leven, vreugde en verdriet. Samen delen is zo bijzonder want een mooie helft vergeet je niet. En later voeg je het weer samen de helften worden weer één geheel. En later voeg je het weer samen twee helften samen zeggen dan heel veel....…

Ik begraaf me in haar armen ze slokt me op als in een droom Ik verken haar wereld sluimerend en geef me over in haar stroom Ze neemt me op in tussenpozen ademt mij vluchtig door haar heen Ze is mooi als duizend rozen mijn hartje klopt voor haar alleen Als een sluierende nevel zweven we door ons droompaleis Een winterse stilte omhult ons…

ik zag je ogen gaan jij wist nu al waar jij de grootste olijven uit de boom zou slaan jij kende haar al een leven lang haar hang was altijd verder dan de langste stok zou kunnen reiken het liefst verstopt achter tak en blad totdat de oogsters kwamen en met hun net en zak de stilte overnamen jij wist hoe je moest raken…

Ik hoor anderen spreken gehaast en ondoordacht mijn hart slaat over gevlucht in een eenzaamheid die ik nu deel met een bloem.…

je keek me aan de glimlach brak het kwetsbaar ogenblik waarop wij nog niet hadden besloten hoe verder te gaan de toegestoken hand een lief entree je nam me mee om tijd te winnen voor het garen dat jij dacht te spinnen waarmee jij de klus wilde klaren van weer opnieuw beginnen jij spon vals verdikte de draad tot de helft…

zonnestralen vermaalden dipjes ongemak verdampten laaghangende donkere gedachten klaarden op naar een hoger energetisch niveau waar de lach haar positieve spanning weer gaf ogencontact zonder kortsluiting zijn afspraakjes had ik mijn hand terug vond tussen jouw warme vingers die mij lieten weten dat vandaag zonnig zou…

zij wiegen zon waaien warmte in alle kleuren rondom een stukje paradijs in twee daagse reis niet ver van het ijs onder dezelfde lucht dromen ook zij het volmaakt later zien wolken als golven water in blauw hoge zee nemen in samen bestaan verbinden mee hun cirkel is in het groene beginnen ook rond van binnen wil melker…

we liepen in gelijke pas ervaarden dat heel plotseling ineens was er die lach de twinkeling in ogen van iets fijns dat onbewust geregeld wordt alsof het ook zo hoort later probeerden we weer zo te lopen dat voelde geforceerd het hand in handje was heel snel geleerd wil melker 25/01/2018 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

je lach smeulde zachtjes rood in het aanblazen van plezier gaven lippen kleine vlammetjes bloot hier wakkerde later het vuur van een zorgenvrij feest met een opgetogen heerlijk ontspannen geest als altijd bewogen je ogen als aanjagers van wat er ging komen in het oplichten van tipjes uit illustere dromen vol geestdrift stortte…

ik voel de warmte van je handen op mijn gezicht niet in raken maar een pulserend stralen dat heilzaam naar binnen is gericht langzaam ontspant mijn huid en komt het jagende bloed tot normaal circuleren vaak heb jij dat talent al gebruikt om mensen met een druk leven rust te geven het magisch mystieke blijft helaas achterwege…

ik streel je gezicht voel lijnen die langzaam ontspannen onder mijn vingers verdwijnen zij tekenen jouw blik op de wereld fixeren waar jij vaak bij stil hebt gestaan in je zorgen maken over zaken die jou dieper dan oppervlakkig steeds maar weer raakten zij hebben hun verhalen beschreven op de huid van jaren uit jouw hectisch bestaan…

een zwaai ogen en een lach vingers die nog reiken aan wat eens was de hoek om dan uit zicht in leegte die altijd gevuld werd door jouw blik er kaatst geen spanning meer in het opgeloste perspectief de nasmaak is niet lief nog voordat grieven zich manifesteren in de uitleg van het gebeuren wil ik niet gaan treuren maar mijn…

ik streek heel even tegen de vleug probeerde de sporen nog te wissen maar mijn handdruk was niet te missen zag wolken groeien tot een felle bui in ogen die al stormden in kerend tij waar ooit liefde en geluk balanceerden brak nu de hel in wisselend snel weerlichten later vonkte weer je blik samen jij en ik…

in klein bewegen stribbelt materie met vasthoudende weerspannigheid tegen waar eigenschappen karakteristieken zijn voelt aantasting als structurele pijn net als in het organisch leven is er respectvol bestaan in met elkaar gaan juist verbinding is nog altijd de laatste link die voor het leven kenmerkend is…

in een voorzichtig tasten naar vlakken die raakten spraken je vingers zich uit wisten direct een gevoelig contact te maken met de diepere lagen van mijn huid traag pulserende stromen werden gewekt om op een hoger niveau te existeren je manueelde de sprankelende melodie van bevrijden met muziek als mentaal begeleider in die…

haar ogen kijken mij aan ik laat ze gaan in hun taxerende blik ken mijn sterke en zwakke punten maar trek mij daar niets van aan haar stem is hoog ondanks de donkere intonatie in het scherpen van contrasten ik ben nooit een optelsom geweest van delen maar straal intense vitaliteit uit het ongrijpbare dat uitlokt tot een lach…

ik zag in je lach het kloppen van je hart lippen welfden in rood de kracht die jij van binnen had gebogen lijnen verfijnden de intensiteit van de liefde die jij gaf in het zwoel van je ogen ben ik voor jou tot in het stof gekropen niet onderdanig maar vol adoratie van jouw lieftallige vrouwelijkheid…

soms zag ik je hand wat vaags wegwuiven in een bijna achteloos gebaar waar je ook ging nooit hing er iets van schaduw rond je verschijnen ogen en lach waren alles in contact dat hart en ziel volledig presenteerden de donkere kant van de balans was nauwelijks zichtbaar in transparante openheid pas de stilte van ontspanning…

nog voel ik waar jij het paradijs voor de laatste keer hebt aangeraakt je hand een goddelijk touche heeft gemaakt in de bron die alle leven raakt begiftigd met vitaliteit en inherente kracht geladen met een explosieve lach jouw beeld veranderde op slag omdat inzicht een extravagante verbondenheid gaf mystieke lading en magische…

iets kleins onooglijk en toch heel warm en fijn we raakten verrassing smaakte ons geheim wij pinkten om als volwassenen toch nog te scoren bij de stelletjes te horen met hun lieve zomerdroom verstrengelden onzichtbaar maar vol intimiteit in zacht geven en subtiel ontvangen van intens verlangen…

ik voelde de wind van herinnering zag zon oplichtend wolken kleuren wist dat jij mijn intiemste gedachten ving in kabbelend water kaatsten je ogen een lach ruiste in opschietend riet jij hebt mij toen in de boot genomen voor anker gingen wij nog niet…

is sluimer probeert contrasten te laten vervagen nog zegt zijn stem in duidelijke taal ik houd van jou maar druk achtergrondgeruis vlakt snel de intonatie uit anonieme tonen wekken geen dromen in het liefdesspel stroboscopisch licht wist iedere emotie van zijn gezicht heb mijn pink gegeven hij wilde enkel handenvol leven…

ik weet dat je handen er zijn maar mis in pijn hun strelende vingers het zachte raken in onverwacht kippenvel maken als ik even niet kijk ook jouw stem is vaak bij me de woorden komen steeds dichterbij als zelfs je ogen gaan spreken dan breek ik in mijn liefde voor jou…

ik ken een aantal heerlijke karakteristieken van jou die maken je al meteen een uiterst begerenswaardige vrouw de manier waarop jij je door het leven begeeft kleurt alles met lente en laat ieder weer voelen dat die echt leeft zelfs het licht verschiet als jij in dialoog iets opmerkelijks ziet door dit intens samenzijn ontstaat een…

je lach speelde ondeugend met alles wat ik had voorzichtig haalde jij mijn verborgen woorden naar boven belichtte en kleurde sprak ze warm uit in een liefdevol omarmen nog schaduwde ik gênante verlegenheid verbaasd over zo open zijn in jouw vrijheid eigende ik de stukjes leven die ik eigenlijk had vergeten waarvan ik dacht…

in al jouw gebaren zie ik de uitnodiging van samen ervaren een stille wenk de schalkse lach ik weet dat jij op me wacht vaak al eerder in ogencontact zag ik dat jij aan mij dacht dan sprankel je een speelse uitbundigheid wil alle liefde aan mij kwijt in het vlinderen van geur naar de kleur van zon nooit kijken wij een keertje…

waar zijn de geesten die meerdere werelden kunnen dragen handen die buiten het circuit ook andere zorgen lichter maken open blikken die de liefste snaren kunnen beroeren van ieder hart weet dat hun melodieën samen spelend helend zijn wie zijn de engelen onder ons we kennen ze maar hebben hen nooit echt doorgrond…