Ik ben mijn eigen arts in hart en nieren,
Ik denk en weeg en geef diagnostiek,
Ik zet het moeilijk op papieren
Want stiekem weet ik het ook niet.
Ik maak de scan en lees de boeken,
Schrijf amper iets.
Ik doe het moeilijk uit de doeken
Want ik weet niets.
Tussen mijn aarzelende zinnen, mijn stilte.…
Beklemming van de realiteit
waarvan de kleur naar een vrije
keus van denken zich langzaam sluit,
worden ook de witste vleugels
besmeurd, ongecontroleerd
in de thermiek van twijfel,
omhelst door pure paniek,
tegenstelling van elke diagnostiek,
terugblikkend door het matglas
van verlaten schimmen, een
ongeblust verlangen achterlaat…