Alle inzendingen over dizzy

Tijdens het ontbijt Bladert hij averechts altijd Door de ochtendkrant En slorpt zijn koffie op En houdt zich onvermand Als hij zijn verscheiden niet Op de rouwpagina vermeld ziet Slechts in touw met Jazz en Bebop Blazen bomberende wangen Zijn kromgevallen trompet Telkens als herboren Ten gehore…

"Ik ben wat dizzy," zei hij, "ik moet nodig pitten." Was dat nu toeval of soms toch verdriet?…

Met nog een keerzij: veel zal er niet komen Mijn hoofd wordt dizzy van die palindromen…

Thuis na een lange dag van school Ma vertellen hoe saai het was Maar luisteren ho-ho maar Ma speelt jas en danst heel raar Ze roept kleine woorden Als woei en haai en kri Ze lacht heel hard Alsof er iemand een grapje heeft gemaakt Maar alles wat ik hoor is een trommel en trompet Veel te snel om te verstaan Ma speelt jas en danst heel…

Er zit een engel op z'n schouder, want hij duvelde van de trap en behalve dat ie dizzy is, mankeert ie niks, 't is net een grap! Er zit niet één engel op z'n schouder, er hangt een heel peloton op z'n lijf, want met ál die 'ongelukjes' die hem overkomen, is het wel duidelijk, dat men wil, dattie 'beneden' blijft!…

Duidelijk nog dizzy van de rit bleef hij roerloos in zijn cockpit zitten tot hij vastbesloten uit het vaartuig gleed Hij leek niet erg op de dampkring gekleed doch iets scheen hem inwendig te verhitten omzichtig opende hij het tuinhek met gratie doorknarste het grindpad naar het voorportaal alwaar hij aandachtig m’n naamplaat bestaarde…

Duidelijk nog dizzy van de rit bleef hij roerloos in zijn cockpit zitten tot hij vastbesloten uit het vaartuig gleed Hij leek niet erg op de dampkring gekleed doch iets scheen hem inwendig te verhitten omzichtig opende hij het tuinhek met gratie doorknarste het grindpad naar het voorportaal alwaar hij aandachtig m’n naamplaat bestaarde…

ouwe doos Duke Ellington, Ron Carter op de bas John Coltrane en Miles Davis op trompet Bill Evans, Dizzy, Bird en Dexter Gordon Dave Brubeck, Herbie Hancock op de borden Drie generaties op de kop gezet Toen kwam de rock, de Jazz ging op in fusion Verdiepte zich als gids der Vrije Muzen…

Ga met me mee naar de fantasiewereld, de Strawberry Fields van John Lennon wie zou die surrealistische aarbeienvelden van Lennon nog kennen leden der eenzame harten clubband onder aanvoering van Sergeant M. Pepper zochten de heuvels af rond Abbey Road - ook op foto's geen spoor te bekennen maar een Londense taxichauffeur…

nummers maar geen link naar joutjoep of naar Spot de fee alleen de dertig nummers èn een in elkaar geflanste schets van wat de Jazz ooit was: "een kwelling van urenlange improvisaties in het bimhuis puur voor intellectuelen en bebrilde nerds" ...en wat de Jazz nú is: a hiphop funkadelic scene for kids onwetend wie Bird Dizzy…