Ineens weer acht
op de achterbank
van een beige citroen
Lavendelvelden
tot de horizon
in geurend blauw-paars
Groen is schaars
zinderend de zon
fietsend de helden
De finishlijn wacht
lelieblank…
er is een teveel aan strepen
de willekeurige die werkelijk
niets om het lijf hebben
maar er zijn ook strepen
die je beletten verder te gaan
die je dwingen bij te sturen
die je teleurstellen zoals de streep
door de rekening bijvoorbeeld
of strepen die je iets willen leren
en dan hebben we vanzelfsprekend
de streep als finishlijn daar…
(voor Jackie Gallagher)
Ineens was de finishlijn de dood
en haastte je jezelf daarheen,
je eenzaamheid bleek te groot,
ondanks een man was je alleen.
Je was ooit de wereldkampioen
van de uitputtende triathlon,
je was razendsnel en koen,
je hart warmer dan de zon.…
name de sexy jongedames
van het Friese platteland
die speciaal voor hem naar
de hoofdstad waren gereisd
hopend op een glimp van zijn stoere
goddelijke, atletische winnaarsgelaat
Het was potverdorie 2012 en niemand
twijfelde meer aan de overwinning van
de Goudse veelschrijver met het gouden
hart en de rappe dijen, die hem met
glans over de finishlijn…
tijden veranderen, zoals Dylan eens zong
En het zal vast naief zijn om ook maar te denken
Dat al die helden van weleer konden presteren
Zonder af en toe wat illegale brandstof te tanken
Maar als renners in recordtempo bergen verzetten
Mogen we dan nog in een schone sport geloven
Of zitten we te wachten op het ultieme moment
Dat straks zelfs de finishlijn…