als ik gegaan zal zijn
zoals dat zo vaak heet
stel dan de juiste tijd vast
niets zo irrelevant en toch
van levensbelang als tijd
al verlies je elke seconde
diezelfde eigenwijze seconde
mij heeft ze nooit losgelaten
gevangen was ik erdoor
en dat heeft mij bevrijd
vadertje tijd, zegt men wel eens
wel, nabestaande vriend, geloof me vrij…
schreiend
naast lijken
en gebeente
leg ik woorden
in de kast
blaas het stof
uit zinnen
van verhalen
en gebeden
de echo raapt
een holle schaduw
in de hoeken
van de kamer
schraapt
verbleekte
maar nog nooit
begraven schedels
vingers verstijven
gegil verstomt
geschreven is
de onvoltooide
grafrede…
wij gaan godverdomme geen lijkrede schrijven voor elkaar
met grinnikende anekdotes, pijnlijke verzwijgingen
de elegie van weer gevonden, later toch verloren maar
wij laten ons niet kisten, het was een GOED leven
dat wij gaan begraven met een MOOIE begrafenis, nee
grijnzend groeten wij elkaar tot de volgende reünie, bij wie
maar niet bij ons, wij…
Gatver, dat
ja en
geen waardige begrafenis met bevriende eenden
en een grafrede van zijn allerbeste vriend.
Zijn ontzielde kopje hing slap onderwater en
een spierwitte zwaan zwom trots langs zijn
levenloze lichaam. Zeer misplaatst.
Ik heb stiekem heel snel een kruis geslagen.…
1.341
Bezig met laden