Netgedichten

netgedicht (nr. 13.247):

grafrede

als ik gegaan zal zijn
zoals dat zo vaak heet
stel dan de juiste tijd vast
niets zo irrelevant en toch
van levensbelang als tijd

al verlies je elke seconde
diezelfde eigenwijze seconde
mij heeft ze nooit losgelaten
gevangen was ik erdoor
en dat heeft mij bevrijd

vadertje tijd, zegt men wel eens
wel, nabestaande vriend, geloof me vrij
ik heb vele vaderen gekend
en laat ons gelijk beamen
tot hun summum benut
mijn tijd, stuk voor stuk
mijn leven, nu nog steeds

of hoor je dit niet geschreven worden
ook al ben ik niet meer daar?
of moet ik nu spellen
letter per letter opzeggen
seconde per seconde tellen?

ik lees nog steeds
met jou mee