Laat woorden wenen in die tranenvloed,
want liefde die jouw wezen warm omgeeft
verliest in hartenpijn haar gouden gloed
door stil verdriet dat in de schaduw beeft.…
niet leven met voortdurende hartenpijn.
De wereld van vandaag is eenzaam
ook niet verdraagzaam.
Er wordt gemoord,
het leven van een kind in de kiem gesmoord.
De draad van hun leven is voor sommigen kort.
De ene vertrouwt de andere niet meer,
zelfs in eigen familie kan het verkeerd gaan,
waar zijn we mee bezig, waar is onze eer?…
Hoe heeft zij mijn hart zo kunnen verwonden
Ik, degene die God had gevonden
Maar God is ook dat we dingen moeten leren
en omwille hiervan zal het leven tegen ons keren
Niet eerder wist ik van hartenpijn
Ik voelde een ontzettende smart en vond haar vilein
Het heeft zoveel pijn gedaan
dat ik bijna niet meer verder kon gaan
Een gedachte…
Dauw, bloemen, jeugd en tranen zijn de dingen,
Waardoor men lijdt, maar zonder hartenpijn;
Omdat in elk een jeugdig vogelijn,
Van 't voorjaar af tot 's winters, zit te zingen.
Maar 't gaat voorbij, wat lieflijk is in 't geuren
Aan 't leven grenst de dood, het wiegje aan 't graf
Steeds 't zelfde zien we in anderen vorm gebeuren.…
Met kleine dingen waren we toen blij
Voelden ons iedere dag bemind
Ik wou dat ik nog éénmaal kind kon zijn
Leven zonder zorgen, verdriet of hartenpijn
In een wereld van vrede, zonder zorgen
Niet meer denken “wat komt er morgen”…
‘s Morgens bij het ontwaken van de dag
zie ik schittering van de dauw op het gras,
maar ook de hartenpijn van een bloem
die niet meer bloeien mag.
Haar tijd is voorbij, gelukkig het mijne niet.
Er zijn kleine dingen waarvan ik geniet.
Een vogel die voorbij vliegt
Is een aangenaam gevoel van mijn geluk.
Had ik daaraan ooit gedacht?…
Nooit meer denken, nooit meer dichten
Nooit heb ik iets groots verricht
Een laatste vers als doodsbericht
Nooit meer lachen, nooit meer huilen
Niets wordt meer van mij verwacht
Geen argument door mij ontkracht
Teloorgegane teerbeminden
Hartenpijn niet langer vrezen
Mijn afscheidsbrief mogen zij lezen
Vrouwen heb…