Je voelde in 't dauwig-koele blauw vervloeien
'T hel herdenken van wat je heet begeerde,
Tot diepberustend violet vergloeien
De rode brand, die je onblusbaar verteerde:
'En tot geluk geschapen' - wat je leerde
Als kind - 't verdord geloof zag je herbloeien.…
indien een dierbaar kroost
Mocht herbloeien uit mijne aderen,
Tot de glorie van zijn Vaderen,
't Droevige verval ten troost!
En in dit herbergzaam Noorden
Als aan Taag- en Tiberboorden
Costa's oud en eerlijk bloed
Weder blonk van riddelgloed!
O indien … doch zwijg, mijn mond!…
1.507
Bezig met laden