dit is de tijd dat
duister het licht ontluistert
steeds vroeger valt de avond,
verdonkeremaant de nacht de dag
want de nacht wacht niet
als zij lengt en steeds kouder
invalt, gelijk de winter
alleen herfsttijloos
geeft nog een sprankje roze…
in de binnentuinen van de herfst
trekken vogels terug naar huis, hun
vleugels ruisen zachte wind
onder te trage bomen
herfsttijloos en oude bladeren
herijken het gevoel
de waterloop van alledag
mag namen hebben en een lach
die zoemt rond oude wonden,
want
de toegezonden tijd
vermijdt
geen zorgeloze grappen…
De zomer hangt nog in het huis
en zonder jas ga ik naar buiten
de avondkoelte laat ik mij omhullen
draden van spinrag houden mij niet tegen
het vallend populierenblad ruikt kruidig
ik loop de mij bekende weg
waarlangs seizoenen zich verdringen
en waar geen dag hetzelfde toont:
geen crocus staat naast herfsttijloos
en uilen zingen niet als…
153
Bezig met laden