Van alle gulden heuvelkammen kentelen
lijnen, die lenig naar elkander wentelen
te zamen vloeiend in het dal,
als fijne ideeën, die heur draden mengelen,
uit elke geesteshoogte, en samenstrengelen
tot één harmonische gedachtenval.
Van alle verre kruinen wellen wateren,
die speels in spiegelklare beken klateren,
saamborlend in de lage…
jij bent mijn marianne
de godin die heerst
over l’amour en c’est la vie
jij stijlt het
statig groen van de cipressen
langs de heuvelkam
oprijzend uit een vlakte
die in geel en bruin
zijn zonnen bloemt
de franse slag
danst in je lach
het ongebreidelde élan
het is fijn jouw hand
te voelen die de winden maant
en regen dwingt ons…
ik hoorde voetstappen, ‘n stil geruis
‘n stem sprak : Ik droeg ook een kruis
stap, stap door tot over die heuvelkam
mijn Zoon deed het voor jou, als lam
daar zal je ’t nieuwe Licht zien rijzen
in wie haar liefheeft zal zij weer verrijzen!…
Vaalgele maan tekent de nacht
Vleermuisgefladder en wolvengehuil op heuvelkam
maken mensenkinderen bevend bang.
Men danst rond lavavuur tot in 't late uur,
heksenbezems krijgen kuren.
Kobolten met gitzwarte glinsterogen
komen tussen boomspleten gluren.…
Afkeer van ons, die sluipende beleerden
Eenzame post op smalle heuvelkam.
Met klinkend schot de hoge nacht beroerden;
O de gesmoorde kreet, die uit hem kwam.
Afkeer van onze ogen bloedbelopen,
Van onze lijven in soldatenpak,
Van onze knieën, die langs heuvels kropen,
Van onze vuisten waar het mes uitstak.…
de soldaat
die sterven gaat
wacht
in de nacht
het inloopgraf ligt klaar
de modderlaarzen wegen zwaar
in niemandsland daar huist de dood
de aarde is er zwartgebrand
het kraterwater donkerbruin tot rood
geen struik geen boom
maar woekering van prikkeldraad
de horizon vlakbij
en heel ver weg de dageraad
soldaat ik groet…