naar de stront
knotwilgen penselen nog met twijgen
aan de overkant van de rivier klinkt
een lied wat door de mist is verwekt
mensen gaan met een brood onder
hun arm bij de slager binnen, staan
beurtelings te knikken, kletsen over
hun doden, kiezen ieder zijns weegs
er komt geluid aan vanaf de zeekant
stemmen omringen kreken en sloten
ijsvlaktes…
En kan men bij helder weer de grote ijsvlaktes van Antartica zien.
Je voelt er aan de zuidelijke stranden de huilende wind en de kinderwolkenkoppen van ijs uit Antartica. Het grote strafeiland zonder einde.
Waar de mensen die daar belanden gezichten van ijs krijgen.
En handen worden er aambeelden zwart.…
300
Bezig met laden