Alle inzendingen over ijsvogel

het is riet dat de stilte leidt naar oprechte verwondering die om geen enkel antwoord vraagt en waar de kleurrijke ijsvogel zijn opgeviste prooi naar hoger oever draagt foto: www.1ivision.nl ©…

Hij is de ijsvogel aan de rand van het moeras die over drassige landen loert en het wolkendek in het aardoppervlak ziet weerspiegelen Bomen kleuren groen omdat het levende blauw van God door de gele zon wordt verwarmd Transparante oceanen kleuren blauw omdat Hij in het water woont Water dat het begin van alle levensvormen in zich herbergt…

zijn verstrikt dagelijkse dingen zoals eten, drinken niet altijd gezond en slim ze zijn er ook om te doorbreken en verder op een ander spoor een nieuw landschap te creëren een stroomgebied en blauwe meren waarin steeds weer and're wolken zweven en nieuwe vissen, kikkers leven, we laten gaan, zien hoe we meestromen langs een wal waar ijsvogels…

Aan de slootkant misschien, waar een ijsvogel vist, een zwaan bruine vleugels weeft. Onbeholpen, ze is nog zo jong. Weideweelde lokt naar languit in het gras, zuigend op een zuringstengel. Wolken staren. Twijfelend de blaadjes uit een madeliefje trekken. Wil hij wel of wil hij niet. Lakenvelders loeien.…

wegwerpgebaar een binnenvaartschip glijdt golven slaande voorbij de schipper tuurt in de verte ik zie de plechtnaam: Alcyon googlend vind ik Ovidius het verhaal van koning Ceyx die tijdens stormachtig weer omkomt op zee zijn geliefde Alcyone gaat hem achterna verdwijnt in de golven vertederde goden veranderen beiden in prachtige ijsvogels…

Mijn wanten geuren naar zonnebrand en de bloemen op het raam naar framboos een zwaluw is op een sneeuwpop geland en een ijsvogel maakt een nest van kroos In de herfst worden wij verliefd op elkaar en we gaan weer dood in het voorjaar De zon schijnt zo hard dat het kraakt het regent gouden bladeren in mei De elfstedentocht die rij ik naakt…

en naam in het uitstalraam Zoals een zelfportret met brandende baard De tollende lichtkrans, het zwart uitgespaard Het doek verraadt jouw dolle tinten De kwetsbare schets Hoe je het wit ontredderd vult Opgejut door een zandloper die ontspoort De omtreklijn vertroebelt Het penseel trilt Klodders versmelten op het palet Zoals hij de ijsvogel…

jouw gezicht viel niets te zien Het gebedssnoer naast je op de grond wierookstaafjes niet aangestoken voldoende aan jezelf hebben als een onuitgesproken gebed op de slagen van een gong gemaakt van zeven heilige metalen echo's makend in het hoofd Telkens bij het zien van jou stokt de tijd, houdt de adem in om proestend op te duiken ijsvogels…

Verschijnt in het raam een land van ijsvogels dan kraken ijsbloemen op warme adem naar lippen bewegen als herinneringen losgelaten haren langs wolken niet door gespikkelde vlinders of de wind bezochte wegen een huis de struik in een berm bevroren regenwater verdwijnt aarde onder een witte in lichtstralen verpakte glinsterende oppervlakte…

Ontmoet ijsvogels, begin te begrijpen. Hoor een die zich in verten zingt. Praat met flamingo's wier stijl betovert en vind ja zelfs een alter ego zwevend tussen zang en droom. Op jacht? Een instinctief expansie? Ook zonder engte blijft het lied. Het wijst vooruit in wijde ruimte en tijden buiten mijn vermogen.…