Netgedichten

netgedicht (nr. 65.521):

Het binnenste van uitzicht

Van andere nesten een gezang
vaak onbegrepen en miskend
wel doodenkel en zielvol toch.
In 't lied der verte klinkt een droom.

Uit soortbehoud wordt overlast.
Te velen om zich hoog te achten.
Ben overtollig, nooit en graag alleen.
Ik vecht me door en word een zwaluw.
Een dagelijks offer te mijn zwerm.

In trek: Die schoonheid koesteren
en haar geboortegrond en leven
dichterlijk schitterend bezingen.
Voel mij verbonden, toch hun lied
vervuld mijn hart niet volledig.

Ik word nu klaar om uit te vliegen.
Vrees dat een arend naar me grijpt
die onder vreemde zon is kundig.
Verlaat het schaakbord van de nesten
en zoek voortaan mijn eigen wegen
veraf de wereld van de anderen.

Betreed zo nieuwe vreemde sferen,
al zulke die mijn vlucht toelaat.
Ontmoet ijsvogels, begin te begrijpen.
Hoor een die zich in verten zingt.
Praat met flamingo's wier stijl betovert
en vind ja zelfs een alter ego
zwevend tussen zang en droom.

Op jacht? Een instinctief expansie?
Ook zonder engte blijft het lied.
Het wijst vooruit in wijde ruimte
en tijden buiten mijn vermogen.

Vroeg gedroomd,
nieuw gezongen,
gedurig verzonnen.

Ik trek naar buiten
zolang de vleugels slaan,
zo ver ze me dragen,
zo diep de droom dringt.