ik bundelde mijn
gedachten op
een namiddag
in de winter
haastig pakte
ik alles wat
ik niet nodig
had erbij
ik beschilderde
een doek
impressionistisch
met een dikke kwast
ik verliet het
huis mijn
tweede huid toen
ik ontwaakte…
Spektakel kleuren
impressionistisch
getooide afstotende
medusa bomen
Open de blik
fris het gezicht
zwart de stof krakend en
ruisend
bollend
afstotend
nodigt uit
lijdend
Groen loenst
vlijt
vloeit
overspoelt
gedachten
de waas van waar was ik
toen
Mijn alibi
polis toont
onderverzekert zijn
per gestrekte
kwaliteits besnijding…
oeverrand
de blauwe lucht, slechts onderbroken door
dunne regels hoge bewolking, waartussen een
natuurlijk kleurenspectrum onze blikken vangt
ver voor ons uit, op het woelige water,
het silhouet van een slank wit zeiljacht
langs de oevers klinkt eenden gesnater
het prachtige grote meer, lijkt in mijn gedachten wel wat op
een fraai impressionistisch…
In een museum werd ik getroffen
Door een groot schilderij
Het haakje schoot uit de muur
En na een kwartier kwam ik weer bij
Het doek heeft een enorme indruk gemaakt
Een punt van de lijst had mijn voorhoofd geraakt
Blijvende impressie van het schilderij
Is een bult op mijn kop zo groot als een ei.…
de dagen vallen uit mijn handen
ze voelen als vervreemde vrienden
als een landschap zonder hemel
er is geen liefde zonder vrede
er is een soort van morgenlicht
kruipend uit de verfkist
van impressionistische schilders
hun onhoorbare taal
door absint stuk gedronken
water rimpelt kalm
mijn ziel rust even uit
achter zachte tralies…
Het rood-oranjeachtig vermiljoen
kleurt krachtig Vincent Van Gogh's
schilderachtige manier van doen om
in felle kleuren post-impressionistisch
van zich te doen spreken.…
De oever aan haar vinger
is buigzamer dan het verleden en knokige
nazomerbladeren sissen, sussen bij nader inzien als
het rusteloos fluisteren van impressionistische muziek. Ze
willen niet, en niets vertellen. Hun wereld lost nu op
in vrijheid. Grijskrassende vogelnesten hyperventileren
uit angst voor de stilte.…
73
Bezig met laden