Alle inzendingen over jan smit

Jan van der Geld (1953) Hoogleraar belastingrecht Universiteit,Tilburg Wat een heerlijke naam wat een te vertrouwen man, aldus de mening van:... Jan Krediet (1952) voormalig bedrijfsadviseur K.v.K. Rotterdam…

Broer Jan is gistermiddag overleden, Hij was mijn tweelingbroertje weliswaar, Maar wij verschilden heel veel van elkaar, Wij waren niet uit één stuk hout gesneden. Straks de crematie en dat was het dan... Wat blijft is de herinnering aan Jan...…

jan was simpel, maar heel dapper en toch doodsbang voor een kapper want zo'n vent had in 't verleden jantjes lip haast afgesneden daar die slager, na het knippen nog wat haartjes bij jan's lippen met een scheermes weg wou snijden maar dat scherpe ding liet glijden en daarna de diepe wonde met wat plakband had verbonden waardoor jan, niet…

De van vastgoedfraude verdachte Jan Stuurde doorgaans “flexibele facturen” Een arsenaal aan vals geschreven uren Gefactureerd aan Jan en Alleman Daarom ging hij graag in het wit gekleed Om te verbloemen dat hij het zwart deed ----------------------------------------------------------- …Interieurontwerper Jan des Bouvrie (Het Arsenaal) is…

Als ik tijd van leven heb, zeg je, Wil ik naar het buitenland, op wereldreis Naar Brazilië, Amerika en minstens één van beide polen - Jammer alleen dat je geen tijd hebt om te leven in het nu, Dat je geen tijd voor leven hebt…

Een almanak, sprak Jan, die zou mij 't liefste wezen, dan had ik ieder jaar een nieuw boek om te lezen.…

Een almanak, sprak Jan, die zou mij 't liefste wezen, dan had ik ieder jaar een nieuw boek om te lezen.…

Daar liep een nieuwtje door de stad, Dat Jan bij Neel geslapen had. Neel schutte ’t op haar wapen En sloeg het in de wind, ‘Want’, zei z’, ‘had Jan geslapen, Zo waar ik niet met kind’. ------------------------------------ ------------------------------------ op haar wapen schutten - afweren waar (van zijn) > zou zijn…

‘Gevonden in de Jan Porcellisstraat Een dode vrouw en niemand die het wist Waarom wordt iemand tien jaar niet gemist? Dat is de vraag waarom het eig’lijk gaat’ ‘Nog gróter vraag heb ik.’ ‘O ja? Vertel is!’ ‘Wie is in vredesnaam die Jan Porcellis?’…

De vakman die zijn kennersoog liet glijden Herkende in het schilderij meteen Een werkje van de kunstenaar Jan Steen, De schilder die geboren is in Leiden. Geweldig toch, experts die erin slagen Een ‘Steentje’ aan Jans oeuvre bij te dragen.…

Juf Ank ik jank ik huil ik val me een buil juist ook omdat klagen Juf Ank ik dank ik geniet ik lach Jan Krediet vooral voor de dubbele lagen Dank Ank van Jan(k)!…

Ik antwoordde: "Maar die hele wereld van u wel in 7 dagen" God proestend lachend, antwoordde bijna huilend van het lachen: "Ja Jan, dat hebben mensen er van gemaakt, want na mijn zoons geboorte, leven, lijden, sterven, opstanding en hemelvaart is de wereld maakbaar en Jan, het blijft 'vallen en opstaan', Jan, ga heen en maak er het beste van…

Jan-Peter, Wouter, Gerrit, Jan en Mat, Ze hebben me bestookt met al hun leuzen En me vooral gedwarsboomd bij mijn keuze. Ik ben die namen en die koppen zat. Het komt me echt m’n neus uit en m’n oren. Ik wil geen lijsttrekker meer zien of horen!…

Jan lag te slapen in zijn wagen. Schelmen komen En spannen Blesje uit, en tijgen op de rit. Ten laatste, Jan ontwaakt. „Hoe?" roept hij uit: "Wat's dit? Van tweeën een: men heeft mijn paard mij afgenomen , Of ik nam, in mijn slaap, een wagen in bezit."…

Voor Jan Haan Roet dat moeizaam Naar beneden glijdt Onbeschadigd zijn gelaat Vreedzaam z'n blik - De mens die toch zijn Medemens het liefste mijdt In herinnering buurman Jan Haan, karakter in J.J. Voskuils romancyclus Het Bureau, deel II…

Noch Jans, noch Zwolle had het kunnen dromen: Zijn spelers hebben Ajax echt verpletterd Hijzelf: bekwaam, betrokken én geletterd Het hóógtepunt, het móóiste moest nog komen: Gebalde vuistjes, beentjes van de vloer De Dans van Jans was onbeschrijf’lijk stoer…

Dan koop ik voor Jan-Dirk een BMW, een huis voor Erik-Jaap in Saint-Tropez, een jacht voor Floor, een facelift voor Martine. Dat kóst wat hoor, da’s echt geen flauwekul, daarvan heeft Jan Modaal geen flauw benul.…

Jan Arends, Jan Emmens: leven te donker, gedichten te over, de dood opgebiecht het leven gewikt en gewogen. Ga dan maar vallen, het laatste gedicht is het lichtste, het zwaarste, het nekt uit een soort mededogen van overgewicht. Lieve dood , o zo helder, wat ben je toch licht.…

Alweer een jaar geleden precies rond deze tijd m'n wereld was zo grauw ik voelde eenzaamheid Geen hap door m'n keel constant maar huilen het liefst de hele dag onder m'n dekens schuilen En ondanks het verdriet is er iets wat ik niet vergeet niemand van ons allen voelde zich toen compleet Maar wie had er toen echter kunnen weten…

Hij lijkt zo fris onschuldig toch? Met een blij gladgeschoren bekkie Maar het lijkt allemaal bedrog De jonge wolf in schaapskleren Heeft bepaald een smerig trekkie. Let op, de toekomst zal het leren Hij zegt van sociale signatuur te zijn Maar dat blijkt slechts valse schijn Met links wil hij niet regeren. Mag het ook niet van "zijn oom…

Een grote wijze Uil zat op mij te wachten, In de kou naar een lekker hapje te smachten. Zeker ruim tien minuten keek hij mij aan, Zag me met zijn grote uilenogen staan. Vloog vlak over mijn hoofd in alle stilte, Daarna stond ik slechts alleen in die kilte. Twee weken heb ik mij nu afgevraagd, Waarom deze Uil nu niet in Holland daagt.…

In de middeleeuwse stad Van een eeuw geleden Die zo echt is als Manhattan in het plaatjesboek Lopen wij doelbewust en Kristalzuiver in onze bedoelingen Naar de versnippering, De ontluistering door het verlies Van onze namaak In de kunstmatige stad Om in onze ziel De zucht naar onze vergetelheid Onsterfelijk te maken: Een verspilde nacht…

Ik was buiten Voor even leek alles groen En de wereld leek nog kleiner Dan ikzelf. Ik vergat te denken Bij mijn lopen. Alles ging langs mij heen En ik passeerde de beelden Op mijn netvlies Om ze te branden In mijn gevoel. Ik was klein heel klein Bijna net zo groot Als de anderen. Ik ontsteeg mijzelf En keek neer…

Wie mij maakt tot tegenwicht Steelt de ziel van zichzelf. Wie mij maakt tot overwicht Spreekt en zwijgt zich ten onder. Wie mij maakt tot evenwicht Voelt zich gelijk en bijzonder.…

In een ongeopende hand, Gerust en beschermd, Ligt mijn verleden land Tot op heden onontfermd.…

Vol flair omhelsd door uw broek resideren uw kadetten, kek en kordaat van allooi; roomblanke bollen, oorzaak van alle dooi in de harten van door ijs verstomde heren. In hun dromen reden zij reeds vele keren over elk van uw heuvels, elke aardplooi, wat uw landschap – gelijk de Biesbosch zo mooi – als een bronstig paradijs doet fungeren.…

Ademloos kijken daar vliegt een vlucht valken ik wijs ze jou, mijn kind Pijlsnelle beweging voor onze ogen vallende valk die zijn prooivogel vindt Natuurlijke wreedheid verkilt onheilspellend dit kind, deze vrouw Vluchtende gang om jou te beschermen ik kan er wel tegen maar hoe is het voor jou? Vluchtend verdreven ik voel me schuldig…

Wat is een gastvrouw een wondermooi ding van ver. bijna een hoofd dat zoetjes ronddraait in een kraag. het kopje grijze thee vaart naar de overkant; twee lepels flirten - zo plesant in deze schemer. -------------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

Het grotestadskind schrijvend aan haar grootvader, zegt niet: men noemt mij mager, een klein kreng waar straks madelieven in een kring omheen zullen staan -, maar: 't is erger met mijn pop sinds u daarbuiten woont. ach, nu is zij moegeschreven aan grootvader - de enveloppe omsluit haar liefderijk, een pop onder een lila deken.…

Mijn tranen zijn gedroogd, mijn glimlach is terug. Ik luister weer naar anderen, ben na maanden minder stug. Maar diep van binnen zit nog steeds die pijn. Dat kan ik niet veranderen, ook al wil ik vrolijk zijn!!…