Alle inzendingen over kinderlach

zielsgelukkig sterrenlicht valt tussen omgewaaide bomen vader die mij meer dan eens zei hoe de wereld mij nog mist ik kon hem bijna niet geloven maar hij heeft zich nooit vergist Ik ben allang niet meer dat kind dat achter poppenhuizen zit niet meer dat kind dat ramen tekent om ze eenmaal uit te breken noch de vrouw die ik kon zijn maar in haar kinderlach…

De kinderlach verdween, verstilde. Daar niemand om die kleine gaf, - want druk met eigen somberheid - verstikte ‘t kind in eenzaamheid. en dolf daarop zijn eigen graf. Het heeft een put gegraven in zijn ziel, een diepe kuil voor ’t lieve kind, dat enkel door verdriet bemind, de anderen zo tegenviel.…

gestopt, kleren werden vermaakt waar op het zondags rustuurtje gebreid werd en gehaakt waar heel de straat nog speel domein van tol en hoepel was waar je ongestoord nog spelen kon in het schone groene gras daarheen gaan mijn gedachten nu en ach, het doet me zeer een file auto's aan de kant daartussen het verkeer geen kinderstem, geen kinderlach…

Of, als wij 't dierbaar oord begeven, Dat onze eerste kinderlach, Dat onze eerste bloeitijd zag, Om dieper in te treên in 't leven; Dan staren wij 't weemoedig aan, En 't droef Vaarwel spreekt door een traan! Maar gij, vooral, gevoel van liefde! Uw alveroverende tocht Wekt stromen van dit balsemvocht!…