Alle inzendingen over kuijeren

zoals ook wij ons begeven van seizoen naar seizoen zo ontluikt een bloem tot bloem om straks weer te verwelken achter de einder van vandaag loert de haastige herfst van morgen Lejo van Kuijeren…

stel ik me voor dat zijn vrouw thuis bij het inpakken opperde; 'je neemt toch zeker je pantoffels niet mee hé' waarop hij antwoordde natuurlijk wel wat zonder mijn sloffen heb ik geen vakantie Lejo van Kuijeren…

wel verwondering over de opschriften op de zwerfkeien die dienst doen als zerk van het eenvoudige "EVA" tot een spreuk zonder schroom "I love you in de blubber" doch voor wie zich daaraan stoort is er altijd nog het crematorium Lejo van Kuijeren…

Lejo van Kuijeren…

aan de andere kant van het vensterglas walst het landschap aan je voorbij terwijl jij juist nu de stilte beleeft als een echo van weleer die je lang geleden bent kwijtgeraakt Lejo van Kuijeren…

een serie overrijpe vrouwen in de meest uiteenlopende poses die men bij nader inzien beter maar gisteren had moeten plukken na een zorgvuldige en nog lastige keuze schiet ik een foto van een foto Lejo van Kuijeren…

maar door 't vinden van de woorden raakt de dichter enthousiast Lejo van Kuijeren…

toen ik eeuwen later in zijn voetsporen de weg omhoog vond heb ik een stukje van de top meegenomen als versteend bewijs daarna besefte ik pas werkelijk dat hij mij ooit was voorgegaan Lejo van Kuijeren…

dyslecticus geschreven voor zover je het kunt ontcijferen is het niet verontrustend tenminste wanneer je geluk leest in plaats van gelul hoeveel er door intellectuelen toch ook genoeg uit de nek wordt gekletst en geschreven wat dat betreft mag wartaal van mij best worden verheven tot een soort van poëzie voor vergevorderden Lejo van Kuijeren…

morgen gaat er immers weer een trein Lejo van Kuijeren…

wij hebben het bestaan ervaren in al zijn facetten zuinig omstuimig doch meertijds onrustig kabbelend als in een bootje op een spiegelgladde zee tot het onverwacht omsloeg als bij heldere hemel en wij schipbreuk leden Lejo van Kuijeren…

door hem vastgelegd en altijd met hartstocht zo knipte hij tot aan zijn dood zeker zo'n honderdduizend foto's op een vroeg exemplaar uit 1913 zien we iemand een duik nemen in het spiegelende water die duik werd vereeuwigd de beweging bevroren om stand te houden als een kijkje door Lardique's ogen in de verleden tijd Lejo van Kuijeren…

'een zaal in de branding' waar wij bijna verdronken in zijn zee van poëzie Lejo van Kuijeren…

een zekere Vincent wat zou u doen in dit geval meenemen of inleveren bij de perrondienstleider als ik u mag raden wees ondeugend en neem hem mee naar huis zo'n poster ook al is het de zoveelste kopie van een kopie is bij u beter af dan opgeborgen in het depot voor gevonden goederen voorzien van label nummer zoveel Lejo van Kuijeren…

ondanks die levenslange drang weet je nooit wanneer de man in 't zwart af zal blazen dus geven wij woorden gehaast zin en hopen op verzen met levensvatbaarheid Lejo van Kuijeren…

daar stond ik dan met een zojuist opgevist versje aan een vork theatraal de zinloosheid te bewijzen Lejo van Kuijeren…

honderd meter op de dwarsliggers kalken zoals ze dat bij een klim naar de top van de Mont-Ventoux met de namen van heel grote wielrenners doen want met de neus gedrukt op je naam moet je wel in jezelf gaan geloven (of je wilt of niet) maar vooralsnog zijn dichter/machinist en dwarsliggers zo anoniem als treinreizigers Lejo van Kuijeren…

maar nog voor we goed en wel beseffen waar we nu zijn keren we terug op onze schreden Lejo van Kuijeren…

dat de dood een punt was achter het leven tussen stenen vinden we een briefje een Duitse bewonderaar doet verslag van zijn ontdekking naar aanleiding van des schrijvers literaire werk hij schrijft dat hij in de winter de warmte heeft ontdekt van de zomer hetgeen toch maar bewijst dat men Albert Camus nog niet is vergeten Lejo van Kuijeren…

zo tracht jij met nooit aflatende ijver telkens het onaantastbare tastbaar te maken in geschreven woord Lejo van Kuijeren bij de bundel; "werk in uitvoering" van Tjitske Voet…

wanneer er dan ook nog wat sneeuw valt is het plaatje voor mij compleet Lejo van Kuijeren…

is dit een wrange grap of de trietstheid ten top hoor ik mezelf hardop denken mijmerend over de juiste reden probeer ik mij iemand voor de geest te halen uit mijn kennissenkring die barvoets door het leven gaat maar het lukt me niet Lejo van Kuijeren…

op een mooie plek voor de arena in zijn geboorteplaats Nimes hebben ze hem "Christian Monteouquiol" uit eerbetoon in beeld vereeuwigd Lejo van Kuijeren…

dikwijls om woorden verlegen -bovendien heb ik de illusie- 'het schrijven van 't ultieme gedicht al langgeleden opgegeven' dus probeer ik het alleen nog maar bij benadering wanneer ik daar weleens in de buurt kom dan juicht mijn hart glimlacht mijn mond en twinkelen mijn ogen en ben ik zo brutaal het poezie te noemen Lejo van Kuijeren…

te lezen wie hier zoal hebben gewoond tot ze werden opgehaald dit gevoel vertalen in goedlopende zinnen het gaat niet lukken daarvoor is er te veel gebeurt juist daarom is het goed hier eens bij stil te staan Lejo van Kuijeren voetnoot: Ennekerdijk Borne (Ov.)…

een mens zo naar de verdoemenis zien gaan wij (de collega's) zagen het met lede ogen aan we stonden er apathisch bij en keken er naar zoals bij zo velen geen handen om te helen Lejo van Kuijeren…

groeit er zoveel sneller dan de kool hier op het land 2 een bril is meestal met twee glazen hoewel ik blijf mij steeds verbazen dat zo'n ding met slechts één gat zoveel bezitters heeft gehad 3 ik ril mijn god wat is het koud en ik voel me zo omstreden dan zegt een stem 'geen wonder joh' je hebt griep onder de leden Lejo van Kuijeren…

het doek gaat op we schuiven aan als alibi voor het bestaan Lejo van Kuijeren…

vooralsnog niets van haar gevonden Lejo van Kuijeren…

een bruisende tuil bomen gebonden op de smalle landweg een poort naar veraf strak in het land op lange stammen een deur naar niets in lam gelegd land ook ongewijzigd door lichte wind het is een hemels poort als de lucht door zware wolken wordt stuk gesmeten het is een zware deur die naar de einder open gaat als zomerwolken…