Alle inzendingen over kwaadheid

De hoofdmeester is ongewoon woedend, zijn ogen bliksemen van kwaadheid. Zijn mond spuwt woordenvuur. De kinderen in de klas genieten van het schouwspel.…

Er was kwaadheid en angst. Het hallucinante moment waarop vliegtuigen zich in de Twin Towers in New York boorden. De klopjacht op Marc Dutroux. De meisjes die uit zijn huizen werden gehaald. De nachtelijke aanvallen bij de eerste Golfoorlog, waar we door een tv reporter schuilend onder een tafel dat angstwekkend groene licht zagen.…

Daarom ook wil ik je de valse kwaadheid en je gemene straatgeschreeuw zo graag vergeven, want het was niet werkelijk jij, maar de nare gevolgen van je proces, wat ik triggerde, gek genoeg, liever deed ik het volkomen tegendeel, maar ik zat gevangen in je web van aantrekken en afstoten, de macht van je schoonheid en je sterke heksenmanieren,…

In mijn gevoel werd toen een krater geslagen, kwaadheid, onmacht en verdriet. Nooit zal ik het begrijpen... want echt.. dit verdiende ik niet. Gek genoeg zijn jullie nog samen, niemand had dat ooit verwacht. Toch zal ik je nooit vergeten, m'n nieuwe liefde geeft me kracht.…

Om als de kwaadheid is gezakt, vervolgens heel gedwee, 14 treden naar benéé. Iedereen met zo'n zelfde gestoffeerde huisgenoot als ik, zo één die nooit wat terug doet, zich laat bestampen, laat némen en tòch als overwinnaar uit de strijd komt, ja, want dàt is de grote grap!…

Van kwaadheid heb ik de nare bewaker een schop onder zijn weke reet gegeven en ben ik daarna naar een mooie jongedame ge- vlucht, bij wie ik bang voor alles in de wereld als een bibberend kind onder haar rok kroop, ik ben er nooit meer onder vandaan gekomen.…

Vanbinnen bij mij zit woede beheersbare boosheid ongetemd een godvergeten gramschap die pas gaat liggen als luiken voorgoed sluiten Lang ken ik hun pijn en zij mijn wrevel die wegebt en weer verschijnt uiteindelijk, hoe je het ook wendt of keert, getijden wisse- len elkaar voortdurend af Gramschap als een synoniem voor wrevel een kwaadheid…

moet er nu doorheen let wel, dat ik het nu ook meen die woorden toen gesproken zijn door de tijd gemangeld en gebroken de uitleg is nooit goed geweest omdat je voor je mening vreest terug is er nooit meer geweest zwijgen leek steeds goed en gebeurt het meest het vinden van het juiste woord wordt vaak in de kiem gesmoord door verdriet, kwaadheid…