Alle inzendingen over la

Een vlucht Vlinders in de zwarte winternacht;- het sneeuwt stil. wintermorgenzon doet gouden nevel stijgen;- feeën in het bevroren bos.…

In een heldere droom stond ik in een winkel, een doodgewone moderne fel TL verlichte zaak, van deze tijd. Verkoopster was ik er, niet eens verbaasd,verward toen ik de klokken aan de klanten voorhield. De klokken, lang rechthoekig formaat,zonder wijzers, tastbaar landschap, de zee en een rots, hield ik in mijn handen. De eerste klok…

De tweede klok toonde mij een stuk rechthoekig, roze-rode rots als Petra, met daarin een uitgehouwen deur of poort, gesloten. Een geknielde Wachter waakt met in zijn hand een ster. Voor wie de ster gaat stralen opent zich de deur. Ik zag de deur geopend, een Licht, verblindend wit zegt dat het tijd is om er doorheen te gaan. Nu ik…

Alles is anders na vanavond,na dit wat jou overkwam de leegte doet zo'n pijn,verlamd, paniek slaat toe, ik ben zo bang voor morgen waar is mijn Reus..?! De sterke schouders die mij dragen en mijn zorgen, zijn onverwachts bezweken Hoe kan een hart zo breken? Maar je leeft, je leeft, mijn Grote Vriend! een tweede kans heb jij verdiend ik…

Noem mij niet een ordinaire Mot, Nachtvlinder ben ik, Goudroze Avondrood kleur ik jouw schemertuin. Mijn kleuren stralen onzichtbaar voor hen die slapen in duisternis ongezien zoek ik naar het Licht. Kun je mij zien dansen, zweven? Mijn koninklijk gewaad, ooit geweven met engelengeduld? De kille maan is mijn lamp die jou laat zien…

Met open ogen springen van de brug in de diepte van jou natte wereld in het duister blijven kijken met de kop omhoog happend naar lucht zwem ik zonder bandjes weg van de vlammen…

Ik ben Godin in 't Land der Blinden omringt de eeuwige nacht mij met Demonen Geesten van gestolen kinderzielen heb ik onder mijn hoede Ik was de eerste Dochter uit bloed en klei gevormd de eerste Zoon gelijk de strijd bijna verloren toen ik trappend onderlag riep ik mijn Vaders Naam Zal ik de vleugels die mij droegen op mijn vlucht…

Mater Dolorosa werpt een trieste blik vanaf haar hoge plek aan de muur over zielen die niets zien dan elkaar flanerend door Tossa Zwarte Madonna discreet wachtend op vrouwen die kussen de voeten van 't Kind Ontvangenis hopend in Sant Vincenc, mirakels in Tossa Maria, Maria moeders der smarten ook Magdalena's vurige voeten…

Toen ik je zag voor ’t eerst sinds tijden Op die plek waar ik al zo lang niet meer was Een naar gevoel dat ik had weggestopt -of dat althans probeerde- Besefte ik ineens hoe mooi je was Hoe gracieus je bewegingen Hoe zacht je gezicht en Hoe bekoorlijk je vormen Nog nooit gedacht Dacht ik op dat moment terwijl dat Eigenlijk niet kon of…

ze werpt me neer ze valt me aan ze heeft me klem daar waar ze wil ze kijkt me aan ze kust mijn mond ze bijt mijn hals daar waar ze wil ze pakt me vast ze proeft mijn lust ze likt me daar waar ik haar wil…

In dromen vloog ik tegen glazen hemelnachten, zelf geen vrijheid in gedachten altijd op reis, onvoltooid moeizame vluchten tot in mijn ziel gebonden! Als je in je droom Niet dromen kunt... Dan is het tijd om uit te breken! eindelijk mijn eigen weg te gaan vlieg door de mooiste avondluchten, 't is niet te laat, een belofte tegemoet ik…

Soms, gaat midden in de Winternacht de hemel open en fladderen witte vlinders Van God naar jou en mij Vullen een moment de lucht met lichte vrolijkheid Soms, want wintervlinders zijn zeldzaam…

langzaam vervagend in vergetelheid verdwijnt de tijd die donkersomber, omberkleurig het allervroegste "vroeger" heet nog één keer kijk ik om en zie in duisternis de Wanhoopmoeder, Schildervader zonder geld en het Broertje dood. Is of ik proeven kan de kale rijst met zout en suiker op het droge brood Voel de armoe-spanning sfeer de…

juni 1993 - juni 2003 palet van gemengde kleur terpentine, schilderslinnengeur tabak, as, Old Spice en bier flessen leeg, chaosrommel alweer een goed glas gevuld met gebruikte penselen ik verstop me want verfvingers op de smetteloze moeder deur, wij hebben allen aparte kamers en jij een minnares om de hartstocht te delen. ik lijk op jou…

Aan de mouw van liefde veeg ik mijn snuit af. Mijn lichaam rollebolt in 't lange gras en neemt de geur aan van jouw leven. De vlooien uit het verleden vluchten uit mijn vacht. Jij warmt en koestert mij; Het is een uitgelaten dag!…

Hoe eindeloos is de diepte waar gevoel geen bodem raakt De gedachte, verzwaard, glijdt als gewichtloos door 't water Hoe peilloos is de leegte waar sonar geen weerklank meldt De stroming, versneld, sleurt mijn kleur met zich mee Hoe kil ligt de donkerte te wachten op haar broed Pijn, met algen begroeid, is het laatste teken van leven…

De eekhoorn springt in mij van tak tot tak en verzamelt zo gedachten. Soms schrik ik van de zin in jou. Maar jij knabbelt -onbespied- stukjes van mijn lichaam.…

Een schouder van inkt, gedachten in gedichten, tranen op papier.…

De zitting tot op de draad versleten, maar het draaiwerk draait. Alles komt/alles gaat. De stoel wordt opnieuw bekleed. Het tweed vervangen door een hippe rib in groen. Mijn heit. Met zijn laatste foto plus 1000 herinneringen moeten wij het doen. Draai, draai, draaimolentje spelen. Daar komt verdriet. Het ziet je wel/het ziet je niet…

Ons leven zit vol samengeperste liefde, wachtend op de knal.…

Ik heb weer die starende droom op mijn gezicht en met enige schroom rijpt in mij een nieuw gedicht. Ik heb weer die razende stroom in mijn waterhoofd. Rust'loos beweeg ik loom, ik ben als pijn verdoofd. Dan gaat mijn hand autonoom over in het schrijven. Ik hou hem pas in toom als de woorden weer verstijven.…

Ik hoef niet zwervend door andermans vuil te gaan; mijn geluk ligt thuis.…

kakofonie van 's avonds kwakende kikkers oorverdovend mooi…

ik ben ik ben van alles wat zwerver/huisvrouw 12 ambachten en soms verliefd ik wil (er) niet alleen zijn wanneer jij mij nodig hebt ik ik ben ik ben er niet…

Wanneer zij nog half slaperig haar bed uit stapt en met verwarde haren in peignoir en pantoffels kruipt bibbert zij. Zoals vroeger voelt het, toen op de dijk de vochtige wind haar huid aan flarden scheurde en ganzen haar bij de punten van de rok naar de einder voerden. Nu staat zij in de dampende badkamer van haar flat met aan de andere kant…

ik ben gelukkig dat mijn mars mij registreert met volle schotels passie al ruimtemakend binnen zijn dampkring…

De zon maakt zich op om een spijkerblauwe lucht met goud te sieren.…

Toen dacht ik tja, Aan mijn hoe la.…

denk nu niet omdat La Paay dit taboe graag wil doorbreken dat deze roofpoes iets nieuws heeft bedacht hoor ik ken persoonlijk wel van die vrouwen “oude meisjes“ en je hoeft heus geen Madonna of La Paay te zijn. bespottelijk? och , een kat in het nauw? maakt rare sprongen.…

Ik ontving een schakel- armband en een ring ze zaten als gegoten vast en zeker ook de weg welke ik ging ze liggen in de la van mijn herinne- ring…