( voor Simon Vinkenoog )
Hij wist zoveel, die drukke man,
ik vraag me toch wel af of hij het
zelf bevatten kon, maar toch, hij
viel maar door, dat woeste water,
bedolven raakte ik, bedolven, een
lawine van invallen, uitvallen en
muizevallen, gevuld met vette kaas,
voor wie maar happen wilde, de
ijzeren klem verbrijzelde je nek,
maar goed…
Na het ontwaken
is één blik genoeg
ontwakend ook weer het vuur
de vonk die de avond tevoren oversloeg
opnieuw oplaaiende hartstocht
rolt als een lawine door me heen
je kruipt met je knie
langs mijn bovenbeen
glijdt met je hand
langs mijn kruis
heel voorzichtig, teder en langzaam
tot het kookpunt wordt overschreden
dan ontploft ons innerlijke…
447
Bezig met laden