mijn lief dicht niet
hij opent mijn ogen
als dichters ze toe
willen schilderen
ik lees ze graag
de fluwelen tongen
maar proef toch het allerliefst
mijn eigen talend kunstenaar
aan zijn lippen blijf ik hangen
tot de laatste zin geblust is…
liefde is zacht
teder en teer maar
overal vind je de coaches weer
zij helpen
steunen en separeren
repareren moet je zelf proberen
het zijn de fijnste kneepjes
in jargon tot liefdeskunst verheven
het is gewoon manipuleren gebleven
al schik je de bloemen
nog zo subtiel tot mooi zonder een
goede vaas blijft het van twijfelachtig allooi…
In liefdeskunsten,
leeft samenleven,
in verbonden zijn.
In gegrepen worden door liefde,
die niet begrepen worden kan.
In met zelfbewuste ogen,
naar het brandpunt kijken.
Naar waar lijnen kruisen,
en we samen vrede zien.
In hemeldragende muziek,
naar liefde luisteren.
In strofen van gedichten,
gevoelens lezen.…
zilverkrullen
ik keek naar jou
verstrengeld pratend nachten vullen
je was inmiddels op mijn lijf geschreven
ik keek naar jou
bleef je oneindig liefde geven
gedachtes die ik rijmend probeerde
ik keek naar jou
hoe je schilderde, me inspireerde
je stalde botten en veren uit
ik keek naar jou
twinkelogen, zachte huid
zo bedreven we de liefdeskunst…
Hun geestelijk werk zou hen paleizen
moeten opleveren en dikke rekeningen
op Zwitserse banken, een en al weelde
en continu tedere schoonheden, die de
beste liefdeskunsten uitdelen. Helaas
is de massale wereldbevolking te blind
en dom voor echte geestverrijking.…