Alle inzendingen over mestvaalt

Rottende stukjes jeugd, verlangen en trauma: mijn eigen mestvaalt.…

De dag is begonnen en bloemetjes bloeien ook op deze mestvaalt die me zo blijft boeien.…

Mijn onmetelijke dank gaat heden, op de omineuze dag derzelfde datum dat een tweeling viel, uit naar de Woordenaar, vervaardiger van 't snelsonnet ________________________________ MESTVAALT DER HISTORIE Eenentwintig jaar na 9/11 Zag een Herodotus der nieuwste tijd Al wroetend in de mestvaalt der historie Verdorven wormen dood in een zwart…

iemand gooit stenen naar de leegte tussen de sterren omsingelt stille woorden verscholen onder een stolp van glas iemand blaft met schorre keel naar geesten achter koude muren botst in schommelend licht tegen het verlies van wie hij was iemand dicht met haperende pen op de mestvaalt van het tekort betast de taal met vingertoppen…

De zonsopgang en de avond, lente en zomer en alles wat keert, de ruzies en de lieve woorden, de orchidee en de mestvaalt, de liefde en de haat, - we zien en horen het, we maken het mee, maar dwars doorheen dit alles, eronder en erboven, ervan doordrongen en doordrenkt het zachte suizen van eeuwigheid, het grote waaien van de geest, het…

Normen en Waarden beklimmen de molshopen in het weidegebied houden zich met moeite staande vallen voor Pampus schuilen in ’t riet langs de uiterwaarden zien kraaien niet noch eksters en Vlaamse gaaien die integriteit belagen driftig pikkend angst verspreiden onrust zaaien Hoofd-Norm probeert een toespraak te houden vanaf een mestvaalt zet…

Sembei Hennegenderhert met Ankh-gewei Ze zei me, als we zouden kunnen Dan gaan we naar 't Meer van Genève Heen en terug in de tijd, nine eleven Woordloos samenzijn, contactmoment Morgenstemming in de jaren vijftig Willen weten wie we nou zijn In poëmen als een remedie En zoenzang als een compliment Teveel glitter en goud op de mestvaalt…

De stad, zijn mestvaalt en zijn mensen. De denkende zielen stapelen weg wat zij voor hun welvaart niet meer wensen. Een veelheid van zombies zoekt zich een weg tussen de straten; wenst zich niet met het lot van de anderen in te laten.…

ook is mijn interlockje al lang niet meer verschoond en wordt mijn laatste slipje al wekenlang bewoond ‘k heb jeuk aan alle kanten en ruik niet al te fris gewoon omdat ik al zo lang een geurend zeepje mis mijn huis grenst aan een mestvaalt, zo noemt de buurt mijn tuin, de toiletpot is verstopt en riekt naar geel en bruin mijn aanrecht is…

De stad, de mestvaalt en zijn mensen. Hogere wezens stapelen weg wat zij voor hun welvaart niet meer wensen. Een veelheid van zombies zoekt zich een weg tussen al die straten. De jachtige samenleving in de ochtend kent geen genade voor hen die meten met twee maten en zich niet met het lot van anderen inlaten.…

Geen hoger honing, in het florilegium licht van goudaders ingebed tussen idioom en mening, juweel dat verborgen blijve, zingeving consistent een cadavre exquis, er daalt stuifmeel van goudstof op beschreven bloemen, hier speelt de dichter lyrisch op de mestvaalt schatplichtig aan…