inloggen

Alle inzendingen over mime

7 resultaten.

Sorteren op:

ONZICHTBARE MUREN

hartenkreet
2.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.327
Want achter die schmink op zijn gezicht schuilt een droevig persoon die zijn ware aard niet laat zien mime spelen is voor hem zo gewoon. Hij kent de wereld zo anders heeft de gemene kant ervan gezien niemand kan hem doen veranderen of zijn gedachten daarover laten herzien.…
Moeke18 juli 2004Lees meer…

De Zee

netgedicht
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 3.429
de zee vandaag in onbestemde nevel heeft zijn levendige vorm geruild voor een grijze verstikkende deken maar door de mistlaag hoor ik het gekeuvel van de golven een witte vogel krijst in de grauwe dag niets nieuws totdat de zee blauw wordt de lucht kleur bekent en spiegelt in het water…

Marcel Marceau is dood

netgedicht
4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 499
De stille getuige van 'n gewelddadige eeuw sprakeloos maakte hij kunst van lichaamstaal zestig jaar stilte stroomt weer vol kabaal z'n mime sterft met hem in Munch's schreeuw Terug bij de antikunst van obsceen gedrag van kabaal en grove taal voor effectbejag ---------------------------------------------------------- 's Werelds grootste…
Custor25 september 2007Lees meer…

De mimespeler gebaart

gedicht
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 4.234
Lang geleden staken naalden in mijn keel als ik wou spreken. Er was een waslijst met gebreken waar ik verder over zwijg want steeds wanneer ik iets wil zeggen: ja ik wil, pas op een bus, of dat ik, help, niet zwemmen kan, wordt mijn tong een stop van kurk, schieten messen door mijn huig en trekt mijn strot het keelgat uit. Ik sta op feesten…

Herfst in de stad

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 198
De regen houdt maar aan, de gezichten die ik opneem, doen mij denken aan mime-spelers, die zich weerbarstig verzetten tegen de kou. De striemende wind doet de huiden verstrakken, er wordt duidelijk minder gelachen dan toen we nog halfnaakt in het zwembad badderden om de zon van ons af te slaan.…

steekspel

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 110
de afgrond En wanneer het ebben komt na de vloed liggen ze op een hoop benen en bekkens gewis komt de koude wind tussen ’t wasgoed het venijn met vuur de adem in de kwintessens Waarna veel napraat de naijver d’ oude koeien met vele vijven en zessen de mutsaard dirigeert haar hals blootte leggend het hoofd laat vloeien het afneemt met mime…

La vie

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 45
In het museum staan we stil bij de suppoosten: een gangster een strandmeisje met slaapogen en een net niet omvallende man die opschrikt en weghinkt naar de zaal met glazen grafstenen We zien mensen somber wachten, op het einde nog genieten van een sigaar de ramp lachend verdringen aan de piano, bij hun man schreeuwend hun gelijk halen…
Zywa19 augustus 2020Lees meer…