Want achter die schmink op zijn gezicht
schuilt een droevig persoon
die zijn ware aard niet laat zien
mime spelen is voor hem zo gewoon.
Hij kent de wereld zo anders
heeft de gemene kant ervan gezien
niemand kan hem doen veranderen of
zijn gedachten daarover laten herzien.…
de zee vandaag
in onbestemde nevel
heeft zijn levendige vorm
geruild voor een grijze verstikkende deken
maar door de mistlaag
hoor ik het gekeuvel
van de golven
een witte vogel
krijst
in de grauwe dag
niets nieuws
totdat de zee
blauw wordt
de lucht
kleur bekent
en spiegelt
in het water…
De stille getuige van 'n gewelddadige eeuw
sprakeloos maakte hij kunst van lichaamstaal
zestig jaar stilte stroomt weer vol kabaal
z'n mime sterft met hem in Munch's schreeuw
Terug bij de antikunst van obsceen gedrag
van kabaal en grove taal voor effectbejag
----------------------------------------------------------
's Werelds grootste…
Lang geleden staken naalden
in mijn keel als ik wou spreken.
Er was een waslijst met gebreken
waar ik verder over zwijg
want steeds wanneer ik iets
wil zeggen: ja ik wil, pas op
een bus, of dat ik, help, niet
zwemmen kan, wordt mijn tong
een stop van kurk, schieten messen
door mijn huig en trekt mijn strot
het keelgat uit. Ik sta op feesten…
De regen houdt maar aan,
de gezichten die ik opneem,
doen mij denken aan mime-spelers,
die zich weerbarstig verzetten tegen de kou.
De striemende wind doet de huiden verstrakken,
er wordt duidelijk minder gelachen dan
toen we nog halfnaakt in het zwembad
badderden om de zon van ons af te slaan.…
de afgrond
En wanneer het ebben komt na de vloed
liggen ze op een hoop benen en bekkens
gewis komt de koude wind tussen ’t wasgoed
het venijn met vuur de adem in de kwintessens
Waarna veel napraat de naijver d’ oude koeien
met vele vijven en zessen de mutsaard dirigeert
haar hals blootte leggend het hoofd laat vloeien
het afneemt met mime…
In het museum staan we stil
bij de suppoosten: een gangster
een strandmeisje met slaapogen
en een net niet omvallende man
die opschrikt en weghinkt
naar de zaal met glazen grafstenen
We zien mensen somber
wachten, op het einde nog
genieten van een sigaar
de ramp lachend verdringen
aan de piano, bij hun man
schreeuwend hun gelijk halen…