Alle inzendingen over mischien

wat er gaat komen weten we wel we gaan een keer dood terwijl we vierend op het plein staan of vuurpijlen afsteken in een vergeten Achterhoek weten we dat we zelf al vergeten zijn en eigenlijk zelf ook een vuurpijl en dan maar hopen op 'oh' en 'ah' mischien is er ook wel echt iemand die iets roept over ons meest natuurlijke…

altijd mensen die je lachen hun gehuil recht door m’n kop gebruik misbruik mij nog een keer jij monster met je mooie ogen ik laat je komen zo vaak jij wil pak me maar pak me dan pak me dan je krijgt me toch nooit helemaal later ja later mooi later fijn geen later nix geen leven alleen en uitzichtloos de dag door de ramen van de hemel mischien…

Mischien moet ik wel terug gaan naar de nacht naar binnen als buiten niets echt leeft of het licht vergeet hoe het zich een baan naar buiten breekt door wanden afgewerkt in gebroken wit laat dat dan een groot donker gat achter?…

Maar nu hij oud is en te bed, mischien nog net de hemel haalt, loopt oma sinds een poosje krommer en vraagt ze vaker om mijn arm. Zonder hem krijgt ze het huis niet warm en zelfs de hond zakt zuchtend naast de luie stoel. Dus is het waar dat liefde spieren geeft en op den duur ook vuur.…

Kijk eens rond mischien Heeft er iemand Om je heen, Wel een beetje licht nodig Hou je licht niet verstopt Hou je vlammetje niet voor jezelf Beschijn er anderen mee: Iemand die in een donker hoekje zit; Iemand die in de schaduw staat; Iemand die alles donker inziet; Iemand die het niet meer ziet zitten; Want jou kleine vlammetje Kan…

Voorbije vlinders uitnodigen en een lieveheersbeestje dat haar leven uitstippelt mischien mijn dromen laat leven. ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ Er ligt een onderhuidse wens in morgen, een gedachte die zich wortelt in mijn ziel. Een ritme dat mijn hart beweegt. Een onaanraakbare verte. Een zucht.…

Of mischien toch dood Na jaren gezeik eindelijk onderweg Zo hard als ik kan, je weet nooit.…

wat is jou drijfveer, liefde of mischien wel haat, maar weet dat in je hart is het nooit te laat. Ook jij kan gelukkig zijn zonder het valse gedoe, leef je je eigen leven en laat die haat niet toe. Ik wens jou alle liefde en licht toe in dit leven, weet dat het niets kost om liefde te geven.…

Mischien word ik dan een keer wakker, niet dagelijks gekweld, verslagen door jou. Net toen ik dacht dat ik de bodem had bereikt, sterf ik weer. Ik ga kopje onder ik verdrink in jou ik val voor altijd ik moet doorzetten ik ga eronderdoor. De waarheid en de leugens gaan in elkaar over. Dus ik weet niet wat echt is en wat niet.…

Of mischien toch de wanhoop? de goot! Het sterven van een roos geen kleur herkennen in je ogen. Van het waar en wanneer natuurlijk doet het zeer au zeggen. Geloven in een teken via luchtgolven geschreven? Niemand is hier achter gebleven het lijkt wel een spookstad zo nu en dan durf jij nog te dromen?…

Wie weet schijnt dan de zon voor Jou en mij En wie weet Hoeveel regen nog we moeten trotseren Hoeveel druppels nog we zullen tellen En als straks het groen ons weer wil begeren Dat het samen met rood en geel en blauw zal doen Kunnen we misschien baden in gele regen en koesteren we onze donker bruine vermoedens Komen we mischien…

daarom draag ik mijn maskers, voor elke dag een ander zodat ik mijzelf per situatie aanpas en verander als een veelkleurige kameleon toch wou ik dat het anders kon want dit leven voelt zo koud en ik handel alleen uit zelfbehoud ik zou zo graag opnieuw beginnen zonder die eenzaamheid van binnen met hernieuwd vertrouwen in de mensen om mij heen mischien…

niet echt geloofwaardig nog het eind van mijn straat maar het is de grote daad die nu echt roept door de seizoenen heen twee maal bomen in bloei en dan kaal daarna wordt alles beter profeet en de eer van de veter buig mischien heel diep door mijn fouten de profeet in licht moet je die soms haten?…

toen het woud op zijn grondvesten begon te schudden en akkers en velden hun liederen begonnen te zingen ontstond paniek in de immens grote kudde het grote plan en geheel valt immers niet te bedwingen tegenwoordig en vroeger en zeker ook ooit een keer mischien zeker weten wel of niet de waarheid veraadt ons niet.…

Mischien is dat mijn enige troost die me daadwerkelijk nu nog de kracht geeft om verder te gaan.…

ik wil je toosten, je kunt niet mee probeer flink te zijn mischien zullen anderen je koesteren hier is jou plek vaarwel acacia we hielden van je…

bij het opstaan in je eeuwige vakantie praten over ieder geloof alsof ze water zien branden ja , een wonder zou je hart sneller doen slaan of stil mischien maar de zon blijft de zon en de maan met een duistere kant erg aangenaam omdat zonder het donker er ook geen licht is ach is het gewoon een grap je leven afvragen en nieuwschierig…

Niets is zeker Niks staat vast Alles kan nog gebeuren Zomaar kan alles verloren zijn Alles voor niks Slechts een leuke herinnering Het ene moment ben ik blij Het ander verdrietig Ik weet niet wat ik moet denken Of hoe jij erover denkt Je meent nog tijd nodig te hebben Mischien is er geen tijd meer Het klopt gewoon niet We horen niet bijelkaar…

Jullie iets vertellen dat mischien niet waar is? Of kunnen jullie gewoon even wachten? Ik weet het niet, Ik weet het niet, De tijd gaat opeens zo snel. Een van jullie is lief en aardig, Maar ook mijn ex. De andere is super knap en handig, Maar zei te snel 'ik hou van jou' Hoe moet ik daaruit kunnen kiezen?…

geraakt raakt het jou ogen groen blauw raakt de hemel de aarde krijgt de wereld haar verhaal een straal van licht de demonen zijn verdwenen als mist in de morgen een leven zonder zorgen ik stop nu even lief een reis wil ik je geven het heet dit leven nemen geven even beleven de mens is soms iemand anders anders als de rest mischien…