Netgedichten

netgedicht (nr. 30.523):

binnen pad

Mischien moet ik wel terug gaan
naar de nacht
naar binnen
als buiten niets echt leeft
of het licht vergeet
hoe het zich een baan naar buiten breekt
door wanden afgewerkt in gebroken wit
laat dat dan een groot donker gat achter?
en verderweg in de ruimte
vinden wij niets meer
dan een pad dat uitgestippeld voor je ligt
waarin wij verdwijnen in een simpel bestaan
drijf maar mee dan
op die rivier vol gevaar
maar draag je moed wel met je mee
want ik draag je
tot aan de zee