2609 resultaten.
Adem van de zee
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen
128 adem van de zee
streelde het lichaam en de ziel
je gaf je over met ontroering
de euforie van geluksvervoering
heelde door haar macht de kracht
want zij haalt alles uit de bron
daar verdween de grens die ik verzon
in eindeloosheid
wenkte stralend licht het vergezicht
naar kwaliteit van leven
daar aan de zee
vloeide liefde tomeloos in een…
Oogopslag
netgedicht
3.8 met 8 stemmen
549 Geluk resoneert nou eenmaal grillig
haar aanschijn straalt verlangen uit..
meer ingetogen dan met vooruitziende blik
schemert zij licht bij de nacht,
verscheidenheid ligt besloten,
in de geborgenheid van gedachten
een teder begin daagt haar karakter uit
warm en wild, weerbarstig als altijd
haar mond zacht toegeknepen,
ontembaar haar sprekende…
Levensmaatje...de dood!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
238 Ik heb de dood 'n plekje gegeven
een plekje aan mijn zij
zo volgt die altijd mij
en went steeds meer aan 't leven!…
Over stromen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
80 Over stromen
Zelfs wanklank is op muziek gericht
leert de juiste tonen horen, zoals het
zou moeten zijn, volmaakt met barstjes
Jij hebt de bamboefluit aan jouw mond
gehecht, lippen gestulpt, ogen gesloten
de wind uit het zuiden laat zich beluisteren
Hoor het zingen van rivieren, die uitstromen
in zee, zoet en zout met zich laten mengen…
Sluit uwe ogen op het licht
poëzie
3.2 met 29 stemmen
3.644 Sluit uwe ogen op het licht:
Dieper zal het branden…
Nimmer is me uw lief gezicht
Liever, dan waar ’t veilig ligt
Binnen mijne handen.
Keer uw zinnen van de dag:
Langer zal hij duren…
Rijker langend wordt uw lach
Waar hij schemert door het rag
Der verleden uren.
Neuren als een voorjaarswind
Bij geloken wachten…
Mondje, dat geen vraag…
Toen ons kindje glimlachte
poëzie
3.9 met 18 stemmen
6.706 Toen hij geglimlacht heeft, 't eerst van zijn leven,
kwam hij uit verre, stille landen zweven.
Daar had hij geen gehoor en geen gezicht,
en leefde alleenlijk bij inwendig licht.
Daar is het eenzaam en geen enkel ding
wordt er verwacht of laat herinnering.
Alles is daar zeer ernstig, en de nacht
heeft er geen weemoed, en ook niets dat lacht…
'k Zit met mijn lamme benen
poëzie
3.8 met 14 stemmen
2.240 'k Zit met mijn lamme benen
in de asse van een stervend vuur.
Ik bid; mijn vrienden wenen;
en 't hangt mijn keel uit op den duur.
Zal ik mij dan vervelen
met langer Job te spelen?
De schoonste lol, de liefste lol
maakt op den einde dol.
De schapen moet men scheren
en de ezels moet men slaan, ja slaan.
Zo wil 'k, in alle…
O BLIK VOL DOOD EN STERREN
poëzie
3.6 met 11 stemmen
1.627 o Blik vol dood en sterren,
o hart vol licht en leed.
De dag is spijtig verre;
de nacht is hel en wreed.
Mijn mond vol wondre smaken
die géne vrucht verzaadt.
Niemand, o hunkrend waken,
die langs mijn venster gaat...
Wij zullen nimmer wezen
dan Godes angst'ge wezen.
- God, laat ons waan en schijn
dat we Uwe wezen zijn.…
Rozenbottels
netgedicht
4.3 met 15 stemmen
904 Vuurboetsduin ontzie mij niet
wanneer ik hier uw ziel geniet
met ogen van een kind
dat droomt van overzeese buren
van lantaarntjes op zee
in wat het Vlie hier achter liet
in kokkels van verdronken land
die dreven op een zeemanslied
waar ik als kind U nader riep
met moeder, zusje, vader liep
over dit land van Stortemelk
waar ik stil stond…
Duinenkust
snelsonnet
2.7 met 12 stemmen
426 Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven
zodat ik vrolijk mij erheen begaf
maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf:
Er lag een jonge vrouw vol overgave
Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust?
Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…
Dichter dan...
netgedicht
4.8 met 4 stemmen
282 hij veert op die nacht
het zijn weer de dromen
hij kent ze als zijn broekzak
och, waren ze te schrijven…
de ochtend, de uren
een merel kraakt een tak
bladgoud ritselt
o, laat nog even die stilte blijven
vruchten smaken zoet
op brosse beschuiten
thee dampt geurig warm
ademwolkjes tekenen het glas
hij veert op, schuchter nog
zijn hand…
Grafschriften...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
87 zagemeel al vissenvoer
verzonken in vale vijvers
doorboorde eksternesten,
onttroonde kruinen,
verlaten lijsterplaatsen
alleen kraaien krassen
de ziel met grafschriften
anderen dan ik vergeet je niet
landman gaat stil voorbij
hier rust een leven
totaal vergeten
laat me zonder vergeven
vergroenen door regen
en ontij
mijn naam…
Zelfstandig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
147 Katwijkers aan zee zwoegend in de zee
Algelovig, hardwerkend en duurzaam tevree
Tegenover de City That Never Sleeps met daarin
Wolkenkrabbers, Wall Street, Queens en Brooklyn
IJverig leven de twee werelden naast elkaar
Komen nooit samen; er is geen fusiegevaar…
Morgenland
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen
158 Als de donkerte zich
op rukt tot aan de
ramen en deuren
van mijn huis,
dan haal ik
mijn kracht
uit de luwte
van het Morgenlicht.…
Mijn Koude Namiddag
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
242 Zittend bij het raam
Kijk ik in de late winterzon
Bomen kaal, planten dood
Dat is wat de winter vormt
Zittend bij het raam
Schotels op de daken
Ontvangen levenloze energie
Waarmee mensen zich vermaken
Ik kijk naar je raam en wacht
Denk aan het moment dat jij daar stond
Denk aan het gelukkigste moment dat ik ken
Ik kijk naar je en je lacht…
In waarde laten
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
127 Laat een ieder in zijn of - haar waarde,
soms kost me dat moeite echt waar
want voor de tweede keer in slechts een week,
staat daar weer een Jehova- paar.
Niet slechts eentje, twee of drie,
met zes man sterk
staan ze voor mijn intercom,
bekeerd ben ik al en echt niet dom!
Maar als zes man voor mijn
Cameraatje komen staan,
dan…
God ik wou ff praten
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen
371 Zeg God, ik wilde eens vragen,
waarom gebeuren er alle dagen
van die nare dingen?
Ook wilde ik U vragen,
waarom er alle dagen,
mensen vergeten te lachen
en te zingen!
Dan nog de vraag,
waarom God kwam er weer
een vliegtuig
donderend omlaag?
Kunt U me uitleggen,
of op zijn minst laten weten
of zien, wat de zin is
van zoveel…
jouw foto
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
320 Die foto van toen
Herinnert mij aan onze eerste zoen
Ik heb je lippen toen geproefd
Je zachte huid gevoeld
En diep in je ogen kunnen kijken
Je geur was als een bloementuin
En je haar streelde mijn wangen
Het was allemaal zo fijn
Wat kan ik er naar terug verlangen
Joop Bonnemaijers…
Ketting van gedachten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
313 Woord gekozen
woord.
Gegoogled
gewikipedied
gespeld
gehoord.
Mijn land
is in slaap.
Het gaat nooit weg,
het is te veel
in mijn hoofd.
Verdwaald in de tekst.
Te veel woorden
geschrapt en geschaafd.
Heerlijk spel.
Nooit klaar.
Restjes
woorden;
Ze slapen nu.
Nooit helemaal
weg.…
Geen spijt
hartenkreet
1.7 met 3 stemmen
354 Kunde of ware onderlegdheid, ieder beschikt over zwakheden
Wel ook over zeer sterke punten, hen dus aangewend.
Door de jaren heen leerde ik zeer aandachtig te luisteren
In onze digitale wereld echt niet meer aan de orde, zo evident.
Vaak machteloos aanhoord al kon ik helaas weinige troost schenken
Ik brand vandaag nog een kaars voor jou; bekjes…
ZON-dag.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
98 Geflaneeerd in fraai joggingpak knalrood
Een ZON-dag om nooit meer te vergeten; hart en ziel bloot.
Genegenheid ook kolkend vuur - heden peperduur -
Uit de hemel gevallen, tergend lang geduld dus vetjes beloond.
Nooit doemdenken of wanhopen, ook niet mistroostig wezen
Wat een cliché - mens, durf te leven - werd toch wel bewezen.
Vallende…
Valentijnsdag 2020
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
47 Schat, met jou mijn eerste Valentijnsdag
lag helemaal niet zo voor de hand,
want al kusten wij elkaar reeds gedag
hield ik nog steeds de gedachten in stand
aan mijn lieve vrouw, die ik zo liefhad
en die vroegtijdig het leven moest laten.
Herinneringen die ik nog immer aanbad,
alleen had ik dat zelf niet in de gaten.
Jij bevrijdde mij uit…
stralend licht
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
63 landt een woord zachter
zonder iemands stem
als je alleen maar
met inkt zou spreken
als je schetst met slechts
dunne potloodlijnen
maakt het uit wat
je doet of laat
onder de vernislaag
de glanzende schijn
ligt het uitgestrekte
verzwegen verlies
het blinde afscheid tast
vergeefs naar stralend licht…
Wit Licht.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
118 Beneden smachtend in grijze wolken onverbiddelijk
Nederige afwachtende houding uitnodigend tot misbruik
Kleverig angstzweet zout en verzuchtend
Bang maar ook schril gehuld in zwart, hard
Pijn verterend zoekend in labyrint
Taal niet begrepen, holle frasen net weer wel
Steeds verzonken in ledig - waarom -
Minnekozen onbestaande enge leegte
Gemis…
de betere helft.
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
142 ik wil eerlijk zijn,
ik zal de waarheid zeggen,
ik weet het maakt mij klein,
maar ik moet het jou uitleggen,
jij bent alles wat ik wil,
ik heb jou nodig,
al zit er een beetje leeftijdsverschil,
ik heb jou echt nodig,
jij en ik horen gewoon samen,
jij en ik horen bij elkaar,
ik hoef mij niet te schamen,
jij bent de betere helft dat is…
Kerstmis van een kind op school (vrij naar J.C.)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
133 Voor een kind in een krib verdwaald
boetseerden wij een stukje voor een kaars
en devoot leerden wij een lied
voor na het kerstverhaal
dat dagenlang werd herhaald
Ik voelde mij erg klein en eenzaam
in deze donkere, koude dagen
met of zonder sneeuw en nat
met chocolademelk en kerstkransjes
starend uit het raam
Beklemmend waren deze dagen…
‘Broccoli’ in m’n keel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
116 Ik geef het toe
Ik geef het ruimhartig toe
Ik had ‘broccoli’ in m’n keel
Maar ook in mijn hart
En niet alleen vanwege Jeangu
Maar vanwege de organisatie
En vooral het personeel
Zo vriendelijk, zo doeltreffend
Zo fris, frank en fruitig
Zo’n heerlijk Songfestival
Met 3500 feestelijke liefhebbers
Ieder op z’n eigen wijze
Maar zo autenthiek…
braaklust
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
114 Dit velijn is het zijn
het blakende blank braakt de leegte
je kan er alleen nog een streep onder trekken
maar je wist niet dat alles eronder verdrinkt
omdat je de einder van de zee getrokken hebt
wat rest is een paar rondjes schetsen
ten teken dat wij bar eiland zijn
en de overzet achteraf…
Over de zee hangt matelijk te tampen
poëzie
3.5 met 10 stemmen
2.724 Over de zee hangt matelijk te tampen
een zoele en droeve klokke door de mist.
De dag is zonder klaarte en zonder lampe.
Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist.
Een stemme galmt, en ieder loopt verloren.
Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn
die naast me dragen door te dichte smoren
lijk al te volle teilen melk hun pijn.
Ga niet…
poëzie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
194 ze glimlacht de zon
door de wolken
raakt sneeuwvelden
zonder pijn
bindt vleugels aan
aarzelende voeten
kleurt leven en liefde
als lentebloesem
weet hoe het
weggaan klinkt
ze is zo zeldzaam
poëzie…