Alle inzendingen over molentjes

Ze hadden blijkbaar klompen moeten kopen En net als hij met molentjes gaan lopen.…

Zittend, tussen muggen, in het welig tierend riet De laatste zang gadeslaan van een kleine karekiet Wind speelt zijn spel, net als snorren Molentjes draaien, wind zal ze opporren De tijd had er 100 jaar eerder kunnen zijn Water helder, puur en rein De laatste breedscheenjuffers die over het water scheren De rust zal gedachten leren Ottersporen…

langs de gekleurde zomernachten ze draagt het enig woord wat zij kent laat het beminnen door de fluisterende wind van haar dansende molentjes om tijd en ontroering te beklimmen de kunst om lief en leed in een blik als parels van haar eerste zinnen te vlechten tot een mondiaal medicijn herkenning van onszelf in haar droomgebied, modelleert…

Al loop ik soms met molentjes, ‘k zie dat de ene hand de andere wast. Ik boor niet graag wat door de neus, maar wrijf het er soms wel onder. Ze nemen mij niet bij de poot, maar eerlijk is eerlijk, en dat is bijzonder. Spreken is soms zilver, maar zwijgen is nog altijd goud. Ik veeg heel graag mijn eigen straatje.…

Poetin die met molentjes speelt, zonder moorden zich verveelt, bijt bominslagend om zich heen: als een STA-LEN fascistoide! Wladimir, doe boete.…

Droegen molentjes, vlaggen en ballonnen glommen duizendschoon in zondagse kleren. Er waren brave borsten blotebillengezichten. Er waren koperblazers op klapstoelen wolken groot bliezen ze volgehangen met tressen hun pak boller.…

Als gedachten tollen als molenwieken lopen we met molentjes, velen hebben dat niet door en dat verklaart veel. Bij geloof in de toekomst houden we de energie en het geluk van een kind. De anonimiteit van de oude binnenstad waar al eeuwen niets veranderd, trek ik aan als een behaaglijke warme jas.…