Het is de weg die tot mij spreekt,
in monotonie van witgestreepte morse
trekt hij banen in mijn hoofd
als eigen stem door velden galmt.
Van dat alles herhaling is zonder einde.
Reizen zonder bestemming.
Bewegen zonder doel.
We draaien de klok op
maar missen de sleutel…
Het is de weg die tot mij spreekt,
in monotonie van witgestreepte morse
trekt hij banen in mijn hoofd
als eigen stem door velden galmt.
Van dat alles herhaling is zonder einde.
Reizen zonder bestemming.
Bewegen zonder doel.
We draaien de klok op maar hebben geen sleutel,
en waarheid woont waar wij net waren.…
Krekels beginnen hun meditatie,
kikkers zingen
een fuga van
hypnotiserende monotonie.
Een fluisterende stem waarschuwt voor
dreigend gevaar maar zwijgt opeens
als de koude van schaduwen
op de flinterdunne wanden valt.…
Een stilte die er echter niet is en er nooit komt,
want altijd de ruisende monotonie van regen,
die gestaag valt, soms wreed tegen de ruiten slaat,
altijd verkeer, razend langs overvolle wegen.
En dan het eeuwige zingen van de branding,
laarzen, zuigend wegzinkend in vette klei,
in de stormwind krakende zolderbalken.…