Netgedichten

netgedicht (nr. 11.830):

Nacht in de tropen

Dreigend roffelt de zonsondergang!
Het eiland beeft en
bleke vogels trachten
het donker te ontvluchten.

Haastige vrouwen sidderen
onder de schemersluier
verlangend naar
het veilige dorp.

De geur van wierook
en het gemompel van gebeden
kringelt op uit tempeltjes
langs het pad.

Dan stopt het krijsen der vogels!
Geen oog doordringt nog het duister,
geen hart kan
de oerangst ontkennen!

Terwijl de blinden
worden gesloten
rijst een brullende maan op
tegen een achtergrond van stilte.

In hun hutten
staren de dorpelingen
in het vuur,
hun handen angstig versmolten.

Krekels beginnen hun meditatie,
kikkers zingen
een fuga van
hypnotiserende monotonie.

Een fluisterende stem waarschuwt voor
dreigend gevaar maar zwijgt opeens
als de koude van schaduwen
op de flinterdunne wanden valt.