Alle inzendingen over neerbuigend

wildernis in straten, parken en op banken dat onderkomen is te vinden, deert mij geen hindernis Het is voor mij nog even dromen dan reeds is de tijd al aan gekomen dat voor de nacht mijn kracht verbreekt en dan tevergeefs om lieve woorden smeekt Ik tot de Hemel roep om mij nog te bouwen omdat de aarde mij spoedig bergen moet En ik mij neerbuig…

Met grote ogen kijk je me neerbuigend aan als mijn mening niet sluitend is met die van jou. Grijs gekleurd, ben ik, genuanceerd veroordelend. En jij begrijpt me niet. Het maakt ook niet uit. Naïef leef je aan één kant van het verhaal.…

het seizoengebonden verlies van de bloesemdracht het enkele bloemblaadje dat zonder aanwijsbare oorzaak later (of eerder) het luchtruim kiest stuurloos niet weet waar te gaan besluiteloos avonturiert in de versomberende avondlucht niet de overdaad aan woorden van politici mediamedewerkers critici ongelukkig gekozen hol klinkend van neerbuigend…

Neerbuigend in winters laatste ademtocht groepen zij samen, schouder aan schouder, wachtend op lentes strelende warmte die in tijdloos ritme sneeuw en ijs bevocht.…

Kleffe koffie in de hand Witte duif aan de voet Lamme scheur Aan de knie Trillende hand twee Bezorgde ogen Beklemmende handen De rook opsnuivend Van de bruine drab Onder hem Het rijk belegde broodje In zijn hand Steeds meer mensen Om zich heen Kijkend Neerbuigend kijkend Ontwijkend Ontziend Zijn bezorgde blik Maakt de duif…

Die zal rotten als je het juiste woord niet vindt, maar opnieuw zal botten, wanneer een dwingende wind mijn kust zal geselen, in het decor van neerbuigende cipressen hun harige benen sluiten in Homerus dicht.…

Nog vorige week had ik u toegezegd dat snelsonnetjes van mijn pen voortaan niet over saaie zaken zouden gaan maar spannende die goed zijn onderlegd: Zo sterk verhit was het klimaat maar zelden; niet wereldwijd, maar op de voetbalvelden…

besprenkeld met dikke druppels druppels bier Het voelt benauwd hoe al die mensen me passeren op de stoep en mij aankijken tegelijkertijd Ik kijk omhoog mijn wekker staat daar eenzaam in de lucht Ik wil niet op maar snoozen is geen optie, dus met een zucht sta ik op Mijn vale deken glijdt voorzichtig op de stoep M'n gasten blikken mij neerbuigend…

mijn hart staat zomaar stil bloot vast op latten baar beweegt niets wat ik wil ben van alle contact afgesneden draag plastic huls om mijn hals oh heer dat heb ik weer altijd alle risico gemeden mijn brein zoeft van consternatie wat zingen kraai en kat hier vals dit ja is een open hart operatie witte zorgjas met worgmeneer spreekt neerbuigend…

kleine vogeltje in mooie kleuren Ik sta hier om jou; mijn fruit te geven en ook jou in de zomer op te fleuren zodat jij nog langer zal leven Laat mij ook voor jou; mijn lief, zorgen een intens diep griffend verlangen bij jou wil ik in je hart zijn geborgen neem mijn hart en ziel gevangen Nu wordt mijn verlangen naar mijn lief; erg zwaar neerbuigend…

klip onbevreesd voor de afgrond overschouwt de steenbok de wereld zijn machtig hoofd torst kunstig gedraaide horens die naar de hemel priemen in de karbonkels van zijn ogen smeult het licht zijn machtige kloten bengelen wellustig, zonder schroom, gezwollen van lust en kiemen van leven triomfantelijk pist hij tegen de wind, snuift neerbuigend…