Alle inzendingen over oerstilte

eens was er slechts duisternis het licht kwam maar het was stil in de oerstilte was het woord dat de mens geschapen heeft hem laat geloven hopen en liefhebben…

in ‘t stille begin was daar duisternis in de oerstilte klonk het woord het woord schiep zijn gelijkenis die kan geloven hopen liefhebben herzien…

in ruisende stilte huivert een eerste herfstwind rimpelingen in de spiegel van de heidevennen ze zijn dieper dan de hemel hoog is…

gevoed en gelaafd aan eindeloze woorden, dansend langs de woordeloze einders, onzuiver trekt een satelliet zijn spoor langs Grote Beer en Poolster, in geluidloos, zilver blinkend metaal, nu alle vogels zwijgen, geen ritseling geen bladerfluisteren meer, een stille nacht, terwijl met een helder, zilvereren silhouet, de blinkende maansikkel…

De aarde beweegt onze grenzen voorbij maar onderhuids zetelt een intieme wens in een inner aller oerstilte zijn we pas vrij.…

stilte daar waar het ooit begon afgebakend door natuurgeluiden daar waar je als ongeboren vrucht ooit zwom doorbroken door je eerste geboortekreet te uiten stilte het is voorgoed passé want elk mens weet dat het zo zal zijn die oerstilte maak je nooit weer mee ze zal ons nooit weer als toen behagen en heel diep in onze ziel doet…