Alle inzendingen over ondersneeuwen

Nu zijt zeer wellekome massa’s wijn, champagne, biefstuk, hertenbout, kalkoenen… We kochten in voor honderden miljoenen bij Aldi, Dirk, C-1000, Albert Heijn… En fijn dat al die verre hongerschreeuwen dit jaar romantisch konden ondersneeuwen.…

Dan kom ik, een knipoog naar opzij, veeg sneeuw tot in de polen van links naar rechts en andersom, keer, laat ze weer ondersneeuwen. Geklopt, verspreid op vloerverwarmde tegels schoon gewreven, door pluizen blauw en rood omgeven liggen ze te drogen voor mijn knieën, schone witte doeken vielen grijzig in de mand.…

't Nieuws zou bijna ondersneeuwen, terwijl dat heel niet mag, want hoe vaak ik met de kinderen, Ome Willem niet zag, ontelbaar! Deze vuist op deze vuist, de kleinste was van Teun, de grote vuist van Willem daarin verdween ze gewoon. De creaties die ze droeg maakte dat je om meer Teuntje vroeg.…

vogel rondom de kruising van mijn binnenveld blauw geletterd met rood doorstreept lokken sporen, halfvergaan tot aan de bosrand in het windgebladerd ruisen klinkt een verre stem en in mijn lijf de dood met ruwe wind daalt de vogel naast mij neer spreidt zijn veren over het zwarte stof ik vlucht en op zijn vleugels laat ik me ondersneeuwen…

Voordat ik ondersneeuw in fantasie, En verwikkeld raak in het spel, Voordat ik verzink in de chemie, En ik jouw zoentjes tel, Voordat ik verslaafd raak aan je stem, En zwijmel zoals het hoort, Voordat mijn hoofd rust op je boezem, En ik bij je lig... ongestoord, Voordat ik je streel, En intens geniet, Voordat ik alles met je deel, En…

Met om mijn huid en haar een Pinksterbries Is er geen witte postduif te bekennen Te horen of te zien en dat is wennen Vandaar dat ik maar zelf het luchtruim kies Enkel wat kauwen in het hemelruim Ach en een stuk of wat verdwaalde meeuwen Gaat nu de tijdgeest alles ondersneeuwen Wordt metafysisch brood vermaald tot kruim?…

lig schrap, ben ergens doorheengevallen, een vlies tussen orde en overmacht Draag mij weg, ik wil hemels van pastel en grijs na mijn uitjes binnenskamers en op de gang geen systeemplafond Weer thuis, in het licht van mijn eigen ramen tussen de planten, het kastje en de muur van pijn dun behangen met angstdromen waarin ik niet wil ondersneeuwen…