Als het voor mijn lief was
Had ik mezelf, nadat ik mij onthaard had,
Ook nog onthemd
Ik wil die reclamekus
Op mijn oksel, gestolen
Zijn mannen-Nivea
Hul ik mij, stringent
In een niemandalletje
Hij vindt mij toch wel…
vers en nog roze
het stel onthaarde benen
onder het plooien rokje
zedig overeen gekruist
reikt ze bedeesde lachjes uit
wanneer de jonge hanen reageren
in haar ogen geen belofte
aan nadere contacten
met haar bronstige medestudenten
uit het noorden afgezakt
spreekt ze vreemde tongvallen
dus zwijgt ze liever om te horen
waarin ze nu weer…
Een onthaarde mens is als een kale neet.
Alle dieren hebben rechten van bestaan.
Toch worden vlooien uitgeroeid.
Maar weet u wat pas echt zielig is?
Niemand is met vlooienleed begaan.…
het is feest
de schikgodinnen
dansen op de zinnen
van de arme dichterman
die diep van binnen weet
dat hij de poëzie aan kan
maar zij onthaarden
en gaven zich op
slinkse wijze bloot
ontaardden in een hels
kritieken geven, sloegen
alle zinnen in hem dood
ze schaterden
hun lachjes klaterden
in de ruimte die hij koos
ze vlogen zonder…
Van binnenuit onthaard
geopend en gesloten rondom
mijn navel, de kern
van de schoonheid van het lichaam
en de parel in mijn litteken
Koester mij, koester mij
laat mij voelen en voelen
dat jij er bent, jij er bent
Het is niet mijn huid die ik week
in bad, het zijn mijn spieren
en mijn ziel, warm en soepel
moeten ze zijn om mijzelf
mijzelf…
1.158
Bezig met laden