Netgedichten

netgedicht (nr. 77.527):

Koester, koester mij

Van binnenuit onthaard
geopend en gesloten rondom
mijn navel, de kern
van de schoonheid van het lichaam
en de parel in mijn litteken

Koester mij, koester mij
laat mij voelen en voelen
dat jij er bent, jij er bent

Het is niet mijn huid die ik week
in bad, het zijn mijn spieren
en mijn ziel, warm en soepel
moeten ze zijn om mijzelf
mijzelf overeind te houden

Koester mij, koester mij
laat mij voelen en voelen
dat jij er bent, jij er bent

Hoeveel innerlijke, hoeveel
inwendige strijd zal ik nog
voeren, hoeveel schade
verduren voor ik niet meer kan
niet meer wil, niet meer zal?

Koester mij, koester mij
laat mij voelen en voelen
dat jij er bent, jij er bent