Alle inzendingen over ontspoort

Van het dagsucces tot wat ontspoort. Van wat vandaag is maar niet per definitie tot morgen behoort. Soms leeft men het leven voor de doelen van de korte termijn. En lijkt het gevangen in zijn eigen dromen te zijn. Speelt het een spel na een onverbiddelijk kortstondig verpozen. Vergetend dat de rozen morgen minder zullen blozen.…

zachtjes tot je spreek hoor toch mijn stem als ik je troost Ik laat jou toch nimmer in de steek voor ik jou in ‘t geluk heb geloodst Ween maar nu mijn arm om je ligt laat alle tranen allemaal maar gaan Laat ze toch glijden over je gezicht ze dragen ‘t verdriet uit je vandaan Zwijg toch met woorden van spijt niemand toch, die nooit ontspoort…

de luchten -stervenskoud Verkondig nooit van haar verhalen het is de nacht niet toevertrouwd Zij is al oud -zij danst voor dwazen die zich laven aan het mout en aan hun kinderen vertellen dat wie zwijgt zijn ziel behoudt Zij wacht op woorden die verdwalen rond het aangeknapperd hout In barre nevels zal ze dansen tot een weke ziel ontspoort…

van angst, het falen, een trein net niet te kunnen halen, mand vol levensschalen, uitgegleden op de medeklinkers, uiteen – gespat in zinnenloze verhalen, steeds voor gelijke droom te betalen, een spoorboom die niet open gaat, vandalen op de hoeken van elke straat, talrijk zijn de klinkers met een eigen gelaat in de geest die ontspoort…

Als woorden in hun poging om iets uit te drukken struikelen in een volzin die wel loopt maar plotseling ontspoort - cerebrale kortsluiting verstoring van fonemen verhaspelde vocalen gutturalen en nasalen verkeerd retour verzonden op het schaakbord van het brein - staken stemmen stokken woorden in unieke samenloop…

zuiver speel ik nu al jaren en weet dat jij dat hoort zowel accoorden als maten nimmer is het nog ontspoort er zijn zieltjes die knijpen om er bij te mogen horen alles stellen zij in het werk om zich in de rust te boren geniepig kruipen zij naar binnen om een hartje te winnen want ze zijn uit op het hart dat klopt wat bij hen al langer…

schilder die de kogel koestert Vergulde pil tegen waanstemmen Het fortuin rinkelt op zijn kist Erfenis en naam in het uitstalraam Zoals een zelfportret met brandende baard De tollende lichtkrans, het zwart uitgespaard Het doek verraadt jouw dolle tinten De kwetsbare schets Hoe je het wit ontredderd vult Opgejut door een zandloper die ontspoort…

angst, het falen een trein net niet te kunnen halen, lege mand vol levensidealen, uitgegleden op de medeklinkers, uiteen gespat in zinneloze verhalen, steeds voor dezelfde droom te moeten betalen, spoorboom die niet open gaat, vandalen op de hoeken van elke straat, talrijk zijn de klinkers met een broos verleden in de geest ontspoort…

Kracht die goudkleurig sleutelt op de balk van het notenspel; dat in toonsoorten luistert naar de juiste akkoorden en nimmer ontspoort bij het zwaaien van de vriendschaps- vlaggen van een meesteres naar haar blinde gezel.…

De schokgolf galmt door kieren en gaten, muren bloeden, het ontspoort en het is nauwelijks nog te stelpen. Dan spreekt de stilte met de kop vol marcherende soldaten. Achter die gedroomde heg, zag men een rozentuin, netjes gesnoeid, ingeperkt en torste men het broeiende onkruid verzwegen zoals in die jaren.…

En op wie je kunt leunen wanneer jouw eigen leven ontspoort. Echte vrienden kijken je dan lachend aan, en wellicht zal het dan spoedig beter gaan.…

ga weg met je bucketlist leef nu en pluk de dag Rot op met e wc-momentje ga toch lekker schijten en krijg de berenschijt met je vintage, retro en lijfstijl Rot op met je blower in je tuintje van 4 bij 4 pak een hark, stoffer en blik en laat mij met rust Ga toch weg met je 2 sporen beleid bij een enkelspoor ontspoort de trein al praat…

Papa lief, lief, lief; gebruik niet meer! Ik zie het in de poppetjes van je ogen Papa lief, lief; misbruik niet meer!! Gebruik je verstand in de Kamer Papa lief; verbruik je energie niet!!! Laat mij je oplichten tot blijvend geluk Je zoontje Lancelot, mede namens Mama…