ze leven op wilde
viooltjes de kleine
parelmoervlinders
twee late vliegers
dansen in het
najaar boven
bloemrijke graslanden
hun laatste
fladderende vlucht
in oktober…
Een zweem van parelmoeren
Zweeft in dromen voorbij
De hang naar de mooiste contouren
Gedachten laten het niet vrij
Vleugelvlekken in vloeiende glans
De schoonheid in een vlinderdans
De glansrijke vleugelslagen
Wat laat je mij intens behagen
Vlieg in de vrijheid van spelende wind
De kracht van de sterkste vlinder
Jij die er geen doekjes…
in een idylle
de eerste vlinder
in de prille zon
een serene
vluchtige rust op
de grijze steen
ik denk aan
hun soms zo
poëtische namen
parelmoervlinder
zilveren maan
porseleinvlinder
koesterend
stil
aangenaam langzaam…
in het oog
met de dood
zing ik zacht
zacht zal ik
zingen over
dingen die pijn
noch stof doen
opwaaien
zullen jij en ik
mijmeren over
al het zeldzame
dat ons nadert
tot op de huid
ik fluister het
verhaal van de
parelmoervlinder
die ruimte vindt in
het ruige blauwgrasland
die de bloemen
en jou zachtjes
beroert in het oog…
sprankelingen, haat de dingen,
laat ons een stukje samen gaan,
onopgemerkt en verstikt
parelmoervlinder met ijzeren plekken,
het maakt nu toch geen zin
waar ik voor eeuwig ben,
draait de wereld voor mijn deur
waarnemingen en alle grote dingen,
kapotte wereld ademt roestig sleur.…