Alle inzendingen over plenter

Scherpscheurend elektrisch gitaargeluid Lange uithalen, hij heeft pijn Zoekend naar zijn verdwenen liefde Vibraties, snerpend uit mijn boxen Loopjes, trillers en soms gedreun Tranen wellen op in mijn ogen Ik voel mee, mee met zijn leed Waar is ze toch? waar is ze heen? Het jankend en gillend snaargekrijs Langzaam afglijdend naar zacht gesoes…

Genietend van Hollands vergezichten Die o, zo hersenschonende verre velden Steeds weer wisselende natuurgedichten Die me van rust en stilte en zo vertellen Reizend met de trein naar het volgend oord Wisselt het raam in een lijst vol nieuw geluk Echter, vaak wordt mijn ogenblik ruw verstoord En mijn waasdromig denken slaat schervend stuk…

Zit genietend op het zonnig caféterras Mensjes kijken, kleine ijdeltuitjes Kijk ze paraderen met trotse pas Veel plastic borsten in strakke truitjes Open overhemdjes haar op de tors Dikke billen, hoog gehakt en kortgerokt Gespierd, bruinverbrand, goud op de borst Zo hebben ze elkaar in hun valletjes gelokt Sommige gelukkigen gaan het redden…

Een nevelend waas voor mijn ogen Ik zie door een vliezig grijzige mist Loop struikelkrom half gebogen Botsend, als een blinde toerist Toch…Ik ken de weg, ik weet waarheen Hier naar links, dan naar voor Twee stappen om de tafel heen Ehhhh…. onder die plantenbak door Drie stap rechtuit tot bij de kast Trek de middenla open, zoek het hoekje Even…

Dansen met jou Is als een zweeftocht door Warme wollige wind Ineengestrengeld, ademvermengd Jouw gezicht tegen mijn wang Je ogen in die van mij Dansen met dansen…. Ik hou van jou Dansend de eeuwige wals van liefde…

Liggend in het licht van de warme zon Die voelt aan als míjn warmte Alleen voor mij, zacht brandend Doortrekt mijn lijf als lief vuur Ogen dicht…alle kou glijdt weg De kou die jouw plaats innam Als een sneeuwbui die binnen hing Toen je je deur voor me sloot Nu smeltend mijn verdriet, wegvloeiend Mijn Hart klopt weer vol, je mág weg zijn…

Ach, mocht ik maar al mijn verloren tijd inruilen Alles weg wat nutteloos is besteed aan trivialiteiten De minuten en zelfs seconden van zinloos huilen Het moeraszompig en drijfzandig klauwend kwijten, aan zinloos gewauwel, geneuzel en zogenaamd genot Egostrelend en dom gebrabbel, m’n eigen ik altijd vooraan De dan mij resterende jaren van kloktikkend…

wees geen kaars in je eigen licht straal niet zacht, ga in een flits als een witte bliksemschicht vanaf een hoog gelegen torenspits laat ze zien dat je altijd wint en als het dan toch even tegenzit je altijd weer opnieuw begint weer voorop gaat in de levensrit vastberaden, met een sterke wil stoer, sterk, en zonder schrik maak van alles een…

Ik huil, ik huil bij elke vlok ‘k Zit de stilte te ondergaan, de kilte trekt door mijn voeten naar omhoog Waarom ben je niet hier om samen de sneeuw te eten die valt om alle scherpe randen te lenigen. Geluiden zijn er, maar niet echt storend, echter, vlok na vlok dreunt neer en overstemd mijn gesnik … Waarom.. waarom ben je niet hier…. Tranenvries…

Oogwatervallen, tranenstromen….. Hartzeer, gillend gevoel van onwelzijn het is het verstandigst zeiden we, het moet nu stoppen met onze heerlijke droom want…vermijden van andermans leed maar we passen ineen, als liefdespuzzels waarom… waarom toch…. ik wil niet verstandig zijn, het doet zo’n pijn kom terug.. ik smeek je, kom terug naar me…

Gelijk een mes door ranzige boter sneed jouw NEE mij door het hart was jij niet mijn getrouwe echtgenoter was jij niet mijn gedeelde smart waarom dan ineens een walgafstoter ‘t maakte mijn wereld plots steenkoolzwart jouw minacht voor mij werd steeds groter je afwijzingen gemaakt van ijzerhard mijn zenuwen gescheurd en open en bloter je sleet…

Daar lig je, met je lieve bruine gezicht je kijkt…. je mist iets, je mist je licht ik probeer je zachtjes aan te raken wil je strelen over je natte wangen… De angst van je droom speelt met je… Je bent nog weg… je bent bang en… kruipt bij me vandaan, weg, onder het laken hulpeloos draai ik me weer op mijn rug ik wil je troosten en zeggen dat…

Prei, selderij en marjolein gesneden ui en verse tijm poeder van paprika en van peper ook grote hamschijf met een dikke knook en als het nodig is.. voor de lekkerbek kleine stukjes gesneden gerookt vetspek gemalen kruidnagel, een beetje komijn ook zout en knoflook moet er zijn blokjes aardappel, blokjes peen oh, en rookworst moet er ook doorheen…

Het kleine rupsje buigt en strekt zijn lijf Snel…langs het blad en over de rand omlaag de haartjes op zijn rug zijn hard en stijf zal hij het nog redden.. lukt het nog vandaag? die grote appel daar aan ’t eind van de tak daar moet hij heen, dat is zijn doel eventjes rusten nu… even op het gemak ademrust, hartkloppend benauwd gevoel… snel…

Die waasdromige blik in je ogen oh, waar denk je toch aan mijn lief je ontkent mijn striemend onvermogen je te bereiken, jij, ontwijkend… instinctief je in mijn armen nemend, stevig vast vruchteloos kussend je lippen en wangen je blanke borsten… witte bergen van albast echter..je negeert mijn hunkerend verlangen je wereld is een andere, ver…

Gras smaakt, het voorjaar proeft lichtgroen boterbloemen smaken niet naar boter en paardenbloemen niet naar paard kabbelwater aan mijn voeten, in de sloot kikkerdril drilt zachtjes, een karper stuurt zijn rugvin door het eendenkroos schitterschijn van de zon door wolkenwaas en bladerdak van de oude boom boven mijn hoofd. de kuifmees schud zijn…

als je nietsvermoedend je voordeur opendoet en ogen van liefde stralen je lachend tegemoet handen van tederheid door je haren kroelen warme armen om je heen je gelukkig doen voelen dan is de jonge dag al mooi voor hij begint alle zorgen, alle plannen, verdwijnen als de wind niets is belangrijk, nee… niets meer van belang het enige wat telt,…

De glorievolle zon,die rijst over paars groene heidevelden verstrooid staande dennenbomen en lijsterbessen, de armen wijduit, als vreugdevolle gastgevers, zandmeren als gele oases grenzend aan verspreid liggende vennen…. Oergevoel bekruipt mijn gemoed, weg met alle veiligheid, geborgenheid en modernismen, terug naar berenvel, mammoethaar en…

Krakend in de warme zon, overhangend het houten bruggetje kabbelend beekwater... Op de leuning ervan een schichtig nerveus gekwetter van musjes, bestrijdend elkaars plaats… schijnbaar redenloos… Vlak boven de spiegel van het water, de juffer ze zoekt weer een landingsplek voor één seconde…. ‘t Kikkertje zojuist volgroeid springt van lelieblad…

Beste Hemelkruidenier hier is een boodschaplijst 'k kwam erachter dat ik nog wat nodig had ’t is voor mijn levensvoorraad… liefst afgeprijsd anderhalf pond volle liefde graag mag ook een ietsje meer van mij en doe de stemming van vandaag maar los in het mandje erbij oh…niet vergeten een pot gulle lach en de stiekem gegeven knipjesoog natuurlijk…

strakwuivend stond je daar je eigenwijze lijffie geel en groen je stond er echt heel stoer te doen Als een krijger, pal en voor zessen klaar je voet had je stevig in de grond geplant het gaf je een gevoel van “kom maar op” grimmig was je blik… woestig je scheve kop je ene blad vooruit… als een gebalde hand Naderend de witte onstuitbare…

Ik ben er weer geweest, …mijn oude thuis weer even aan verledens wonden rijten het gevoel van verloren jeugd stak als een puntige paal door mijn hart want wetende dat dit slechts een tijdelijke euforische belevenis zal zijn. Het wellekom was hartverwarmend, en tranenvreugde in emotievol dialect. Doch afscheid gloort nu al pijnlijk voor mijn…

Spelend met het doorschijnend licht levend glas, warmtegevende kleuren gegeven een zekervoelend aangezicht in een zwemende illusie van rozengeuren Ingeklemd tussen lichtgrijze lijnen van lood het teken van oneindige liefde voor jou gesmolten, gesneden in karmozijn en rood een voor eeuwig gezette belofte van trouw…

Knussig warm en wegverborgen gecreëerd leven in haar eigen geest buitengesloten zijn al haar zorgen nu alleen nog maar plezieren en feest nee, even geen werkelijke aardse dingen binnen de omheiningen van het omarmen alleen nog maar dromerig zijn en zingen de hele wereld met haar leven verwarmen ze wil houden van gehouden worden geen onvertogen…

M’n armen zijn te kort als ik alles wil omhelzen alle bomen van het verre bos de geuren van het gemaaide gras de glinstering van de stromende beek de witte wolken drijvend in de blauwe lucht het edelhert, met zijn trotse blik in d’ogen het mos liggend aan de voet van de eik muis knabbelend aan een beukenoot wuivend riet, de wortels kletsnat…

Betraand zijn je wimpers…. het zijn druppels druppels van goud je groene ogen sprankelen in de roodgouden zon met het knipperen vallen de druppels als schitterdiamanten op mijn tong, ze zijn warm warm van jouw geluk en… mijn geluk omdat je zo bent mooi en lief…. en in mij je kijkt naar me en lacht… door je natte wimpers heen ik hou…

zeemeeuwzezeeuw lopendstrandloper schelpenschulp strandgapergeeuw waaiendstormvlaag stuifzandogentraan haarwapperwoei vloeidendevloedgestaag zeepierenwandelpier zeescheepstoeterloei op mijn blote voeten samenlopend met jou hier………

Oh.. de mooie benen van mijn vrouw zuilen van stroomlijn, gratie en kracht welk een prachtig gevormde onderbouw zoals Da Vinci ze moet hebben bedacht stevige enkels, niet eng dun en ietwat gebogen gebruikt als wapen tijdens haar koketterieën zachtronde kuiten, een streling voor ‘s mans ogen gladde schenen tot aan haar kusbare ronde knieën samen…

Er is een gat geslagen in mijn ziel je bent er niet meer, terwijl ik niet eens wist dat je in mij zat, pas nu besef ik wat je deed met mijn leven, mijn gedrag, het laten niet laten alleen door je hypnotiserende stem, je woorden als fladderende vlinders dogma’s dodend … verpakt in levenswijsheden en onwijsheden wat moet ik nu verder lieve Ramses…

Sneeuwlicht rondom overal op gevallen geluid word witgedempt doffig onze stappen sporen door het witbos enge kale takken worden vriendelijk door sneeuw hun contouren verzacht diepe schaduwholen lijken knusse schuiling voor wild, kleindieren en vogels…. jouw handen verstopt in bont en wol Je capuchon maakt een portret van je gezicht glimlachend…