Klimmersverdriet
Ik huil, ik huil bij elke vlok
‘k Zit de stilte te ondergaan, de kilte
trekt door mijn voeten naar omhoog
Waarom ben je niet hier om
samen de sneeuw te eten die valt
om alle scherpe randen te lenigen.
Geluiden zijn er, maar niet echt storend, echter,
vlok na vlok dreunt neer en overstemd mijn gesnik …
Waarom.. waarom ben je niet hier….
Tranenvries op mijn wang… knispert
Ik blijf hier zitten tot je langzaam ontstaat,
ontstaat uit de vlokken die vallen
en nu nog mijn weemoed versterken.
Tot je naast me zit… witstil te zijn
De top is te ver….
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid