JE
Die waasdromige blik in je ogen
oh, waar denk je toch aan mijn lief
je ontkent mijn striemend onvermogen
je te bereiken, jij, ontwijkend… instinctief
je in mijn armen nemend, stevig vast
vruchteloos kussend je lippen en wangen
je blanke borsten… witte bergen van albast
echter..je negeert mijn hunkerend verlangen
je wereld is een andere, ver weg, verscholen
je handen werend al mijn genegenheidgebaren
je keert je van me af, als waren we tegenpolen
nu lig je naast me in een utopisch nirwana te staren
Geplaatst in de categorie: partner